چیستی خوبی از دیدگاه رابرت آدامز

Abstract

رابرت آدامز در حوزه‌ى فرااخلاق کوشش می‌کند تا با دیدگاهی افلاطونی-الهیاتی ماهیت خوبی را دریابد و پس از آن ویژگی‌های زندگی اخلاقی توام با بهروزی و سعادت را بیان کند. بدین منظور، ابتدا با الهام از نظریه کریپکی-پاتنم نقش‌های معناشناختی خوبی را برمی‌شمرد سپس در جست‌وجوی بهترین گزینه‌ای که آن نقش‌ها را ایفا کند خداوند را خودِ خوبی و خوبی چیزها را مبتنی بر مشابهت آنها با خداوند می‌یابد؛ مشابهت چیزها با خداوند به عنوان خوبِ نامتناهی موجب ارزشمندی آنها می‌شود. ارزشمندی به آن نوع خوبی اشاره دارد که غیرابزاری است و چیزی را که برخوردار از آنست درخور تحسین و ستایش، عشق و احترام و حتی در بالاترین حد خود شایسته پرستش می‌کند. از نظر آدامز، سعادتمندی زندگی آدمی منوط به لذت و رضایتمندی از امور ارزشمند است؛ از یک طرف، لذت بردن و رضایتمندی از فعالیت‌های زندگی و از طرف دیگر، ارزشمندی فعالیت‌هایی که فرد از آن لذت می‌برد. در این دیدگاه، انواعِ ارزشمندی‌ها حضور دارند؛ ارزشمندی‌ها (خوب‌های متناهی) شامل نه فقط ارزش‌های اخلاقی بلکه ارزش‌های عقلانی، دینی و زیبایی‌شناختی نیز می‌شود.