صمیمت زناشویی: نقش تعیین‌کننده تمایزیافتگی خود و نیاز به امنیت در زنان متأهل غیر بالینی

Abstract

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه تمایزیافتگی خود و نیاز به امنیت با صمیمیت زناشویی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری زنان متاهل غیر بالینی ساکن مشهد که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 400 نفر انتخاب شدند.برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه صمیمیت باگاروزی)، پرسشنامه‌ی تمایزیافتگی خود اسکورون و دندی)، پرسشنامه‌ی امنیت روانی مازلو استفاده گردید. داده‌ها به کمک شاخص‌های ‌توصیفی و همبستگی و رگرسیون گام به گام و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-22 تحلیل شد. تحلیل ها نشان داد در بهترین مدل پیش‌بینی (مدل دوم) مقدار ضریب همبستگی چندگانه متغیرهای پیش‌بین با ملاک برابر با 55/0 بوده که نشان‌دهنده رابطه در حد متوسط و بالاتر بین متغیرهای پیش‌بین و متغیر ملاک است. مقدار ضریب تبیین اصلاح شده برابر با 30/0 بوده و بیانگر این است که 30 درصد از تغییرات (واریانس) صمیمیت زناشویی به متغیرهای (تمایزیافتگی و امنیت) مربوط است. شاخص‌های تحلیل واریانس، نشان می‌دهند که مدل رگرسیون با متغیر‌های پیش‌بین و ملاک از برازش خوبی برخوردارند و تغییرات تبیین شده توسط مدل، واقعی است.بررسی ضرایب رگرسیون نشان می‌دهد تمایزیافتگی (33/0=) و امنیت (30/0=) قادر به پیش‌بینی متغیر ملاک هستند. سهم تمایزیافتگی در این میان بیشتر است. افزوده شدن متغیر امنیت به مدل 7 درصد بر ضریب تبیین افزوده است اما این تغییر معنادار است(01/0≥P). در نهایت می‌توان گفت بین صمیمت با تمایز یافتگی خود و امنیت روانی رابطه معناداری وجود دارد و با افزایش میزان تمایز یافتگی خود و امنیت روانی، میزان صمیمیت در زنان متاهل غیربالینی شهر مشهد افزایش می‌یابد.