نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعلاف نوریان, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorبیایانی, آبتینfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T22:31:29Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T22:31:29Z
dc.date.available1399-07-08T22:31:29Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T22:31:29Z
dc.date.issued2018-08-23en_US
dc.date.issued1397-06-01fa_IR
dc.date.submitted2018-06-30en_US
dc.date.submitted1397-04-09fa_IR
dc.identifier.citationعلاف نوریان, حمید, بیایانی, آبتین. (1397). اثر سطوح مختلف پروتئین جیره بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بدن خیار دریایی(Holothuria scabra) در مرحله جوانی. فیزیولوژی و تکوین جانوری, 11(31397), 77-86.fa_IR
dc.identifier.issn1735-9880
dc.identifier.urihttp://qjaphd.sinaweb.net/article_542897.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/134413
dc.description.abstract<strong>زمینه و هدف:</strong><strong> خیار دریایی اسکبرا(</strong><strong><em>Holothuria scabre</em></strong><strong>) به دلیل برخورداری از ویژگی هایی مانند مقاومت بالا در مقابل تغییرات دما، شوری و اکسیژن در شرایط پرورش و هم چنین کاربرد در صنایع غذایی و دارویی، به عنوان یک گونه ارزشمند و تجاری محسوب می شود.</strong><strong>این مطالعه با هدف تعیین سطح مطلوب پروتئین جیره بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بدن خیار دریایی جوان اسکبرا به منظور معرفی خیارهای دریایی مقاوم، به مزارع پرورشی و احیاء ذخایر آن در دریا انجام شد.</strong> <strong>روش کار:</strong><strong> پس از انتقال خیارهای دریایی به یک مخزن 5000 لیتری در محل آزمایش، به منظور سازگاری با محیط، به مدت دو هفته تغذیه با خوراک آغازین میگو انجام گردید. پارامترهای فیزیکو شیمیایی آب شامل اکسیژن محلول، دما، شوری و </strong><strong>PH</strong><strong> روزانه در دو نوبت صبح و بعد از ظهر اندازه گیری و ثبت شد. جیره های آزمایشی در قالب چهار تیمار حاوی 10، 15، 20 و 25 درصد پروتئین در سه تکرار طراحی شد. تعداد 144 قطعه خیار دریایی با میانگین وزن اولیه 48/0</strong><strong>±</strong><strong> 6 گرم به طور کاملاً تصادفی در 12 تانک با حجم 300 لیتر توزیع و روزانه سه بار(7، 12 و 18) در حد سیری تغذیه گردیدند.</strong> <strong>یافته ها:</strong><strong> نتایج به دست آمده موید این امر است که با افزایش پروتئین در تیمار 4(25 درصد)، درصد افزایش وزن(</strong><strong>BWI</strong><strong>)، راندمان ضریب غذایی(</strong><strong>FER</strong><strong>)، کارایی پروتئین(</strong><strong>PER</strong><strong>) و درصد بازماندگی(</strong><strong>SR</strong><strong>) بهبود یافته و با سایر تیمارها اختلاف معنی دار را نشان می دهد(05/0 ></strong><strong>P</strong><strong>). کم ترین میزان افزایش وزن، راندمان ضریب غذایی، کارایی پروتئین و درصد بقاء در تیمار حاوی 10 درصد پروتئین مشاهده شد. هم چنین افزایش میزان پروتئین خام و چربی عضله در تیمارهای 15، 20 و 25 درصد مشاهده و به عبارتی با کاهش رطوبت، مواد مغذی در عضلات بهبود یافتند.</strong> <strong>نتیجه گیری:</strong><strong> مطالعه حاضر نشان داد، استفاده از جیره ی حاوی 25 درصد پروتئین جهت رشد و بقای بهتر خیارهای دریایی جوان مناسب می باشد.</strong>fa_IR
dc.format.extent221
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجانfa_IR
dc.relation.ispartofفیزیولوژی و تکوین جانوریfa_IR
dc.subjectخیار دریاییfa_IR
dc.subjectاسکبراfa_IR
dc.subjectعملکرد رشدfa_IR
dc.subjectپروتئینfa_IR
dc.subjectترکیبات شیمیایی عضلهfa_IR
dc.titleاثر سطوح مختلف پروتئین جیره بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بدن خیار دریایی(Holothuria scabra) در مرحله جوانیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، رشت، ایرانfa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue31397
dc.citation.spage77
dc.citation.epage86


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد