نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorطباطبایی, سیدمحمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T21:18:40Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T21:18:40Z
dc.date.available1399-07-08T21:18:40Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T21:18:40Z
dc.date.issued2015-11-22en_US
dc.date.issued1394-09-01fa_IR
dc.date.submitted2015-11-11en_US
dc.date.submitted1394-08-20fa_IR
dc.identifier.citationطباطبایی, سیدمحمد. (1394). بنیان «دولت حزب‌سالار» و تعامل میان دموکراسی و پارتیتوکراسی. دولت پژوهی, 1(3), 33-79. doi: 10.22054/tssq.2016.2452fa_IR
dc.identifier.issn2476-2806
dc.identifier.issn2476-6828
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22054/tssq.2016.2452
dc.identifier.urihttp://tssq.atu.ac.ir/article_2452.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/107532
dc.description.abstractدر غرب، احزاب سیاسی در راستای دموکراسیزاسیون و لیبرالیزاسیون جوامع به‌وجود آمده‌اند و شکل‌گیری نظام حزبی، مرحله‌ای اساسی در فرآیند توسعه سیاسی به‌حساب می‌آید. اعتقاد بر آن است که پلورالیسم سیاسی در نظام‌های لیبرال ـ دموکراتیک، صرفاً در تحزب سیاسی و رقابت مسالمت‌آمیز میان احزاب برای کسب قدرت خلاصه می‌شود. امروزه تحزب جزو جدایی‌ناپذیری از حیات سیاسی غرب است. اگر نبودِ احزاب سیاسی، خللی در دموکراسی به‌حساب آید؛ بودن آن‌ها نیز سدی در مقابل پلورالیسم سیاسی به‌حساب می‌آید چرا که در حال حاضر، تکثرگرایی سیاسی در غرب، به رقابت میان احزاب دولتی خاصی محدود شده است که با تحمیل اراده سیاسی خود، قادر به تأمین مردم‌سالاری واقعی نیستند. احزاب دولتی در حقیقت، با تمرکز قدرت در دست خود، برابری فرصت‌ها و تساوی امکانات و مجال قدرت‌یابی را از سایر جریانات و گروه‌های سیاسی سلب کرده و مانع از گردش پیوسته و واقعی قدرت می‌شوند. اگر در ابتدای امر، تحزب همزاد نظام لیبرال ـ دموکراتیک بوده است، با افزایش نقش و قدرت احزاب سیاسی و نهادینگی آن‌ها، حکومت مردم بر مردم، به‌تدریج جای خود را به حاکمیت احزاب می‌دهد. برهان اصلی پژوهش حاضر بر روی این فرضیه قرار گرفته است که «دولتی‌ شدن فزاینده‌ی احزاب سیاسی» و «حزبی‌ شدن دولت‌های غربی» باعث ایجاد «دولت حزب سالار» و در نتیجه، به چالش کشیده‌ شدن «دموکراسی» از سوی «پارتیتوکراسی» شده است. در عصر حاضر، تفکر و اندیشه‌های فردی و جمعی، جای خود را به شعور حزبی داده‌اند و اراده مردمی و ملی، به اراده حزبی بدل شده است. در نتیجه امروزه تعیین‌ کننده سیاست ملی و سیاست ملت، احزاب سیاسی که به بخشی از دولت‌ها تبدیل شده‌اند و دولت‌هایی که در احزاب سیاسی خلاصه شده‌اند، هستند و این امری است که از آن با عنوان بنیان «دولت حزب سالار» یاد می‌شود.fa_IR
dc.format.extent1503
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علامه طباطبائیfa_IR
dc.publisherAllameh Tabataba’i Universityen_US
dc.relation.ispartofدولت پژوهیfa_IR
dc.relation.ispartofState Studiesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22054/tssq.2016.2452
dc.subjectتحزبfa_IR
dc.subjectدموکراسیfa_IR
dc.subjectپارتیتوکراتیfa_IR
dc.subjectدولت حزب سالارfa_IR
dc.subjectپلورالیسم سیاسیfa_IR
dc.titleبنیان «دولت حزب‌سالار» و تعامل میان دموکراسی و پارتیتوکراسیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار روابط بین‌الملل دانشگاه علامه طباطبائیfa_IR
dc.citation.volume1
dc.citation.issue3
dc.citation.spage33
dc.citation.epage79


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد