ارتباط سبک رهبری مدیران پرستاری با تعلل ورزی کارکنان پرستاری در بیمارستانهای تامین اجتماعی استان اصفهان

Abstract

مقدمه: سبک رهبری مدیران پرستاری در میزان موفقیت و انجام بموقع خدمات پرستاری تاثیرگذار است. از طرفی تعلل ورزی پرستاران هزینه های ســنگین جانی و مالی در بر خواهد داشت. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سبک رهبری مدیران پرستاری و تعلل ورزی کارکنان پرستاری انجام شد.

روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی هم بستگی است که در زمستان 1392 در بیمارستانهای تامین اجتماعی استان اصفهان انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل کارکنان پرستاری و مامایی(950 نفر) و مدیران پرستاری (70 نفر) بود. تمام مدیران و 290 نفر از کارکنان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه های اطلاعات فردی، تعلل ورزی سازمانی و سبک رهبری باردنز - متزکاس که روایی و پایایی آن تایید شده بود جمع آوری و با آزمون ضریب هم بستگی در سطح معنا داری 0/05 تحلیل شد.

یافته ها: اکثریت مدیران دارای سبک رهبری رابطه مدار و وظیفه مدار متوسط بودند اما تاکید مدیران بر سبک رهبری وظیفه مدار بیشتر بود. میزان تعلل ورزی کارکنان کم (12/99±52/46) بود. سبک رابطه مدار مدیران با مقیاس تعلل ورزی(0/176-= r ) و زیرمقیاس ناکارآمدی(0/191-= r ) کارکنان و سبک وظیفه مدار مدیران با زیرمقیاس بیزاری از تکلیف (0/110-= r ) کارکنان رابطه معکوس ضعیفی داشت اما این ارتباط معنادار نبود.

نتیجه گیری: پایین بودن تعلل ورزی در کارکنان پرستاری و مامایی پدیده ای مثبت است که در عملکرد سازمان مورد بررسی اثرگذار است. با توجه به عدم رابطه بین سبک رهبری و تعلل ورزی کارکنان، انجام پژوهشهای آتی در وسعت بزرگتر توصیه می گردد.