وضعیت تمایل به ترک حرفه پرستاری و برخی عوامل مرتبط در مراکز آموزشی درمانی شهر قم

Abstract

زمینه و هدف: تمایل به ترک حرفه پرستاری می‌تواند کمبودهای موجود در زمینه تأمین نیروی کار پرستار را تشدید کند که در نهایت، اثرات منفی بر کیفیت ارائه خدمات سلامت در پی خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت تمایل به ترک حرفه پرستاری در مراکز آموزشی درمانی شهر قم صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی در بین پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. نمونه‌ها پس از تهیه لیست پرستاران شاغل، به تعداد 207 پرستار از شش مرکز آموزشی - درمانی به‌طور تصادفی ساده انتخاب شدند. ابتدا شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌های اطلاعات دموگرافیک را تکمیل کردند، سپس تمایل به ترک حرفه پرستاری به‌عنوان یک سؤال مورد سنجش قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. یافته‌ها: میزان تمایل به ترک حرفه پرستاری در بین شرکت‌کنندگان، 6/54% بود. میزان تمایل به ترک حرفه در بین پرستاران مرد، 5/2 برابر بیش از زنان بود (31/6-03/1CI: 95%، 55/2=OR). همچنین تحلیل چندمتغیره رگرسیون لجستیک نشان داد کارکردن در شیفت ثابت صبح بخش‌های داخلی - جراحی، سابقه کاری کمتر از 10 سال و داشتن اضافه‌کاری، به میزان معنی‌داری سبب افزایش تمایل به ترک حرفه پرستاری می‌شود. نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه، میزان تمایل به ترک حرفه پرستاری در مراکز آموزشی درمانی شهر قم قابل‌توجه است؛ بنابراین با در نظر گرفتن متغیرهای مؤثر بر افزایش این پدیده در بین پرستاران، باید برنامه جامعی برای بهبود این متغیر و پیامدهای آن ارائه گردد.