ارتباط سلامت روان، اشتغال و تحصیلات دانشگاهی در بین زنان دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

Abstract

مقدمه: همه‌گیر شدن افزایش روزافزون روی آوری زنان و دختران به تحصیلات دانشگاهی در جهان و مستثنی نبودن ایران از این امر، از یک طرف و ارتباطی که میزان این تحصیلات با سلامت روان زنان و دختران می‌تواند داشته باشد از طرف دیگر، بحث‌های فراوانی را در پی داشته است؛ لذا این مطالعه با هدف تعیین وجود این ارتباط و شفاف‌سازی این مسأله، که آیا هرچه زنان، به تحصیلات آموزش عالی خود بیفزایند، به سلامت روان آنها نیز افزوده می‌شود یا خیر، انجام گردیده است. روش‌ها: دریک پژوهش توصیفی-همبستگی، 120 نفر از دانشجویان زن در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با روش نمونه‌گیری تصادفی در مرداد 1387 انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد‌ سلامت عمومی گلدبرگ‌ (Goldberg Health Questionnaire) و نیز فرم اطلاعات دموگرافیک پاسخگویان استفاده شده است.داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم افزاز آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج:‌ بین میانگین سلامت روان دانشجویان کارشناسی ارشد با دوره‌های کارشناسی و دکتری دانشجویان، تفاوت معنادار آماری وجود داشت؛ به‌طوری‌که در بین کل نمونه تصمیم‌گیری دوره کارشناسی ارشد از سلامت روانی بالاتری برخوردار بودند، به عبارتی بین‌ میزان تحصیلات آموزش عالی دانشجویان زن با سطح سلامت روان آنها، رابطه معنادار وجود داشت؛ همین‌طور بین سلامت روان آنها، بر حسب وضعیت اشتغال (شاغل بودن یا نبودن) و وضعیت تأهل‌، در سطح 05/0P< ، نیزتفاوت معنادار به چشم می‌خورد. به عبارتی زنان و دختران شاغل نسبت به غیر شاغلیین، و زنان متأهل نسبت به مجردین از سلامت روانی بالاتری برخوردار بودند. نتیجه‌گیری: سطح سلامت روان زنان تحصیل کرده با‌ پیوستن این قشر به جرگه متأهلین و تأمین شغلی آنها می‌تواند در ارتباط باشد. بنابراین رواج فرهنگ صحیح ازدواج در بین زنان و دخترانی که به دنبال ادامه تحصیلات دانشگاهی خود می‌باشند از یک طرف؛ و استفاده بهینه از توانمندی‌های آنها و قرار گرفتن در موقعیت شغلی مطلوب از طرف دیگر، دو امر بسیار مهم و اساسی در رابطه با سطح سلامت روان آنها می‌باشد. در مورد‌ چرایی کاهش‌ سلامت روان از دوره کارشناسی ارشد به دکترا جای تأمل و بررسی بیشتری در تحقیقات آتی وجود دارد.