ارزیابی درونی برنامه آموزشی دوره دکتری عمومی داروسازی، دانشکده داروسازی و علوم دارویی اصفهان، سال 1388-1387

Abstract

مقدمه: ارزیابی درونی بخشی از فرایند اعتبارسنجی است که به ارتقای کیفیت آموزش با محوریت مشارکت اعضای خود مجموعه می‌پردازد. هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت برنامه آموزشی دوره دکتری داروسازی در دانشکده داروسازی و علوم دارویی اصفهان در سال 88-87 از طریق ارزیابی درونی می‌باشد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی و مقطعی ابتدا کمیته ارزیابی درونی دانشکده تشکیل و حوزه‌ها، نشانگرها، ملاک‌ها و حدود مطلوبیت آنها تعیین گردید. جمع‌آوری اطلاعات از طریق چک‌لیست‌ها و پرسشنامه‌های خود ساخته یا قبلی که پایایی و روایی آنها مورد تأیید بود و توسط جامعه هدف شامل دانشجویان، اساتید، مدیران و کارشناسان حوزه‌های ذیربط تکمیل شده بود و همچنین بررسی عینی مستندات انجام پذیرفت. داده‌ها توسط آزمون‌های آماری توصیفی تحلیل شد. نتایج: در مجموع از هفت حوزه رسالت و اهداف آموزشی، مدیریت و سازمان‌دهی، برنامه آموزشی، منابع آموزشی، هیأت‌علمی، دانشجویان و سنجش و ارزشیابی، نمره دانشکده در تمام حوزه‌ها مطلوب (بیش از 75 درصد امتیاز کل) ارزیابی شد. شاخص‌های اصلی ضعف در برخی حوزه‌ها شامل رضایت‌مندی نسبی اعضای هیأت‌علمی و دانشجویان به ترتیب از شرایط کاری و ارتقای شغلی و کیفیت تدریس، کمبود داروخانه‌های آموزشی، کمبود هیأت‌علمی در برخی گروه‌های آموزشی و نبود log book برای دروس کارآموزی بود. نتیجه‌گیری: مطلوبیت اکثر شاخص‌ها با توجه به قدمت بیش از نیم قرن دانشکده داروسازی اصفهان و تثبیت ساختار علمی و اکادمیک آن دور از ذهن نیست لیکن با توجه به اینکه تأثیرگذاری شاخص‌ها در حوزه‌های مختلف یکسان نیست، نباید ضعف یا مطوبیت نسبی در برخی حوزه‌ها مغفول بماند.