بررسی رابطه میان اعتماد سازمانی کارکنان پرستاری با میزان رضایت شغلی ایشان در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1384

Abstract

مقدمه: بین اعتماد حاکم بر سازمان با اثر بخشی، کاهش تعارض و در نهایت رضایت شغلی ارتباط وجود دارد. و از آنجا که اعتماد یک عامل حیاتی در تنظیم ساختار بیمارستان‌های آموزشی است این پژوهش به بررسی اعتماد و رضایت شغلی کارکنان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخته است. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی تحلیلی جامعه آماری شامل پرستاران بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1387بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی 111 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه اعتماد شغلی از ساشکین (1999) با ضریب پایایی 98 درصد و پرسشنامه رضایت شغلی لستر (1984) با ضریب پایایی 80 درصد بود. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و همچنین آزمون‌های t و ضریب همبستگی استفاده شد. نتایج: نتایج پژ‍وهش نشان داد که بین میزان رضایت شغلی پرستاران با اعتماد سازمانی رابطه وجود دارد. همچنین میانگین نمرات ابعاد امنیت شغلی، نظارت، حقوق و مزایا به ترتیب بیشترین میانگین را در میزان رضایت شغلی پرستاران در رابطه با ابعاد اعتماد داشته است. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده‌ها در خصوص فرضیه‌های اصلی تحقیق نشان داد که بین اعتماد سازمانی کارکنان پرستاری و رضایت شغلی ایشان رابطه وجود دارد. به عبارت دیگر هرچه پرستاران به مدیران سازمان اعتماد بیشتری داشته باشند رضایت شغلی آنان بیشتر خواهد بود.