تأثیر خودآموزی کلامی ‌بر بهبود نشانه‌های مرضی کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای

Abstract

هدف :در این پژوهش اثر خودآموزی کلامی بر علائم مرضی کودکان مبتلا به اختلال بی‌اعتنایی مقابله‌ای مورد بررسی قرار گرفت.روش :با بهره گیری از طرح نیمه آزمایشی ، نمونه‌ای شامل 40 نفر از دانش‌آموزان پایه چهارم و پنجم مبتلا به اختلال بی‌اعتنایی مقابله‌ای از مدارس ابتدایی شهر تبریز انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات : شامل ملاکهای تشخیصی DSM-IV-TR و پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4) (فرم معلم) بود . در فرایند اجرا، گروه آزمایش به مدت 12 جلسهیک ساعتی طی 6 هفته تحت آموزش خودآموزی کلامی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. یافته‌ها: نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس یک راهه نشان داد که کاربرد و آموزش خودآموزی کلامی ‌موجب بهبود نشانه‌های مرضی دانش‌آموزان واجد اختلال بی‌اعتنایی مقابله‌ای می‌شود. نتیجه‌گیری : با استفاده از این روش آموزشی – درمانی می‌توان به بهبود نشانه‌های مرضی دانش‌آموزان دارای اختلال بی‌اعتنایی مقابله‌ای کمک کرد.