ارائۀ الگوی توانمندسازی فناورانه نومعلمان دورۀ ابتدایی شهرتهران

Abstract

هدف از پژوهش حاضر پژوهش حاضر ارائه الگوی توانمندسازی فناورانه نومعلمان دوره ابتدایی شهر تهران بود. از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ روش توصیفی از نوع پیمایشی و بر اساس رویکرد پژوهش، ترکیبی بود. در بخش اول (کیفی) برای انجام مصاحبه میدانی، جامعة آماری پژوهش را اساتید برجسته حوزة مدیریت آموزشی و معلمان برجسته و موفق با سابقه طولانی در امر آموزش ابتدایی شامل شدند؛ که این افراد، به‌صورت هدفمند از نوع معیاری، برای مصاحبه‌های کیفی در موضوع پژوهش انتخاب گردید (18 مصاحبه با 18 نفر و تا حد اشباع نظری ادامه یافت). بعد از انجام مصاحبه و رسیدن به اشباع نظری پرسشنامه تدوین شد که شامل 60 گویه و در قالب 11 مؤلفه بود که در بخش دوم (کمی) این پرسشنامه در بین کلیة نومعلمان ابتدایی (معلمان ابتدایی شهر تهران که دارای سابقه شغلی کمتر از 3 سال داشتند) توزیع گردید (جامعه آماری: 950 نفر، نمونه آماری: 270 نفر). در این پژوهش از دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. در بخش آمار توصیفی از فراوانی و درصد فراوانی برای بیان ویژگی‌های دموگرافیک استفاده شد. از شاخص‌های کشیدگی و چولگی به‌منظور بررسی توزیع داده‌ها و برای تحلیل مصاحبه‌ها از نرم‌افزار Max QDA نسخه Pro استفاده شد. برای رسم و تدوین مدل اندازه‌گیری و مدل ساختاری از نرم‌افزارهای SPSS نسخه 24، Smart PLS نسخه 0/2 استفاده شد. نتایج بخش کیفی نشان داد که شرایط زمینه‌ای، توسعه دانش و مهارت، ویژگی‌های فردی و سواد دیجیتالی از ابعاد اصلی الگوی توانمندسازی فناورانه نومعلمان دوره ابتدایی شهرتهران می‌باشد. در بخش کمی نیز هر یک از یافته‌های بخش کیفی تأیید شد (مقدار تی بیشتر از 96/1). بر این اساس پیشنهاد می‌شود تا با تمرکز بر فعالیت‌های دانشگاه فرهنگیان، فرهنگ آموزش معلمی موردتوجه بیشتر قرار گیرد و استفاده از فناوری آموزشی جزئی از فرایند تدریس قلمداد شود، همچنین منابع انسانی با استفاده و تکیه‌بر آموزش مجازی و غیرحضوری توانمند شود.