اثر زمان برداشت و عمر انبارمانی بر کیفیت میوه پرتقال خونی رقم «مورو» (Citrus sinensis cv. Moro)

Abstract

عوامل مختلفی از قبیل زمان برداشت، جابه‌جایی محصول، دما و طول مدت انبارمانی بر خواص مختلف میوه مرکبات تاثیر می‌گذارند و پیامدهای اقتصادی قابل‌توجهی را به دنبال دارد. لذا پژوهشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در 3 تکرار، برای ارزیابی اثرات زمان برداشت (شروع رنگ‌گیری، 50 درصد رنگ‌گیری و رنگ‌گیری کامل میوه) و مدت انبارمانی (صفر، 25، 50، 75 روز) در دمای 7 درجه سانتی‌گراد بر میزان مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، ویتامین ث، مقدار فنل کل، فلاونوئید کل، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، فعالیت آنزیم فنیل‌آلانین‌آمونیالیاز (PAL) و آنتوسیانین کل میوه پرتقال های خونی رقم ‘مورو’ در سال های 1389 و 1390 انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین زمان های مختلف برداشت و مدت انبارمانی در صفات مورد اندازه گیری وجود دارد. به‌گونه ای که بعد از 75 روز انبارمانی، میزان فلاونوئید و فعالیت آنزیم فنیل‌آلانین‌آمونیالیاز همزمان با تجمع آنتوسیانین کل، در میوه های کاملاً رسیده افزایش یافت اما میزان فنل کل و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی آن ها بعد از 25 روز نگهداری کاهش یافت. هم‌چنین بیش‌ترین محتوای ویتامین ث و مواد جامد محلول قبل از نگهداری میوه های کاملاً رسیده در انبار بود که در پایان 75 روز انبارمانی این مقدار به‌حداقل رسید. بنابراین با توجه به تغییرات صفات مورد ارزیابی، مناسب ترین زمان برداشت در رقم مذکور، زمان رسیدن کامل میوه (بلوغ تجارتی) می باشد.