رابطه‌ی سازمان یادگیرنده با سبک‌های رهبری مدیران گروه‌های آموزشی از دیدگاه اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

Abstract

مقدمه: امروزه با تأکید فزاینده بر سازمان‌های یادگیرنده، دانش و یادگیری از عوامل مهم در سازمان‌ها به حساب می‌آید و برخورداری از دانش و اطلاعات روزآمد برای ادامه‌ی حیات سازمان‌ها به یک ضرورت انکار ناپذیر تبدیل شده است. از این‌رو هدف از این پژوهش تعیین رابطه‌ی بین سازمان یادگیرنده و سبک‌های رهبری مدیران گروه‌های آموزشی از دیدگاه اعضا هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بوده است. روش بررسی: روش پژوهش با توجه به ماهیت پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری 594 نفر اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال1389 بودند که از این تعداد 201 نفر از طریق نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم نمونه به عنوان نمونه‌ی آماری انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات دو پرسش‌نامه‌ی سازمان یادگیرنده و سبک‌های رهبری چندگانه بود كه روایی صوری و محتوایی آن با نظر كارشناسان و پایایی آن از طریق محاسبه‌ی ضریب Cronbach’s alpha (92/0 = 1 r و 85/0 = 2 r) تعیین گردید و داده‌های حاصل از آن‌ها با استفاده از آزمون‌های توصیفی و استنباطی و نرم‌افزار 16 SPSS مورد تحلیل قرار گرفت یافته‌ها: 1. بین مؤلفه‌های سازمان یادگیرنده با سبک رهبری تحولی، رابطه‌ی معنی‌دار وجود دارد. 2. بین مؤلفه‌های سازمان یادگیرنده با سبک رهبری تبادلی رابطه‌ی معنی‌دار وجود دارد. 3. بین مؤلفه‌های سازمان یادگیرنده با سبک رهبری عدم مداخله‌گر رابطه‌ی معنی‌دار وجود دارد. 4. بین میانگین نمره‌های سازمان یادگیرنده با سبک‌های رهبری چندگانه بر اساس سوابق کار، تحصیلات و سن تفاوت وجود ندارد. نتیجه‌گیری: با وجود سبک‌های رهبری در میان مدیران گروه‌های آموزشی، بستری مناسب جهت استفاده از مؤلفه‌های سازمان یادگیرنده در دانشگاه فراهم و برخورداری مدیران از سبک‌های رهبری باعث ارتباط و مشارکت بیشتر اعضا، مدیران گروه و سایر بخش‌‌ها در فعالیت‌های دانشگاه شده است. واژه‌های کلیدی: سازمان‌ها (بهداشتی- درمانی)؛ رهبری؛ مدیران.