مقاله علمی – پژوهشی: عملکرد رشد و ترکیبات تقریبی بدن میگوی رودخانه‌ای شرق Macrobrachium nipponense (de Haan, 1849) تغذیه شده با سطوح مختلف آستازانتین

Abstract

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر سطوح متفاوت رنگدانه آستازانتین بر روی شاخص‌های رشد، کارایی غذا و ترکیبات بیوشیمیایی بدن میگوی رودخانه‌ای شرق انجام گرفت. در این مطالعه 225 قطعه میگو با وزن متوسط 05/0±40/1 گرم با 5 تیمار غذایی حاوی سطوح مختلف آستازانتین صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 میلی گرم آستازانتین در کیلوگرم جیره به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نتایج به‌دست آمده در انتهای دوره نشان داد که جیره‌های حاوی آستازانتین تفاوت معنی­دار آماری را با تیمار شاهد از خود نشان دادند (05/0>p) درحالی‌که شاخص هپاتوسوماتیک، تحت تأثیر تیمارهای مختلف آستازانتین قرار نگرفت (05/0<p). بیشترین افزایش وزن، میزان بازماندگی و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار 150 میلی گرم آستازانتین در کیلوگرم جیره مشاهده شد. رطوبت، پروتئین و چربی لاشه دارای تفاوت معنی­داری با تیمار شاهد بودند (05/0>p) ولی خاکستر تیمارهای آزمایشی، اختلاف معنی­داری با تیمار شاهد نداشت (05/0<p). یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان داد که افزایش سطوح آستازانتین جیره غذایی موجب بهبود شاخص‌های رشد و تغذیه‌ای میگوی رودخانه‌ای شرق شد و افزودن میزان 150 میلی گرم در کیلوگرم آستازانتین به جیره غذایی با هدف بهبود عملکرد رشد، کارایی غذا و کیفیت لاشه این میگو پیشنهاد گردید.