تعیین عوامل مؤثر بر رضایت شغلی در میان کارکنان بیمارستان‌های تابع ناجا در شهر تهران در سال 1398

Abstract

اهداف: رضایت شغلی یکی از عوامل مهم در موفقیت شغلی بوده و باعث افزایش کارایی افراد می‌گردد. پژوهش حاضر باهدف تعیین اولویت عوامل مؤثر بر رضایت شغلی در میان کارکنان بیمارستان‌های تابع ناجا در شهر تهران انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه کارکنان بیمارستان‌های تابع ناجا در شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند. با توجه به حجم جامعه مذکور، نمونه آماری به تعداد ۶۴۰ نفر (۳۴۰ مرد و ۳۰۰ زن) از کارکنان شاغل در این بیمارستان‌ها به شیوه نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی و با توجه به تعداد افراد جامعه در هر طبقه انتخاب شد. ابزار موردنظر در این تحقیق، پرسشنامه شاخص رضایت شغلی (JDI) بود که توسط نمونه آماری تکمیل شد.

یافته‌ها: سن و سابقه شغلی با رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری داشت (۰۵/۰p<). زن‌ها نسبت به مردها، رضایت شغلی بیشتری داشتند. همچنین افراد با قرارداد رسمی رضایت شغلی بیشتری داشتند. بین مجرد و متأهل بر اساس رضایت شغلی تفاوت معناداری وجود نداشت. به‌منظور تعیین اولویت در رضایت شغلی کارکنان نیز از آزمون فریدمن استفاده شد که نتایج نشان داد متغیرهای همکار، کار، سرپرست، پرداخت و ارتقا به ترتیب با رتبه میانگین ۲۸/۴، ۴، ۶۲/۳، ۵۷/۱ و ۵۳/۱ اولویت‌های ۱ تا ۵ را در تأثیرگذاری بر رضایت شغلی دارند.

نتیجه‌گیری: به‌طورکلی نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که مؤلفه‌های سن، جنسیت، سابقه شغلی و نوع قرارداد در رضایت شغلی کارکنان بیمارستان‌های تابع ناجا شهر تهران اثرگذار هستند، همچنین در بین زیر مؤلفه‌های مربوط به رضایت شغلی نیز نقش همکار و سرپرست و خود شغل پررنگ‌تر هست.