تحلیل مفهوم "خود پنداری" در کودکان کار خیابانی

Abstract

چکیده

و هدف: پنداشت از خود یا خود پنداری درک و تصور فرد در مورد خود است. خود پنداری بر وضعیت روحی- روانی و آموزشی فرد تأثیر بسزایی داشته و می‌تواند موجب رشد و تعالی فرد و یا آسیب‌های متعدد گردد. خود پنداری کودکان کار عامل مهمی در پیشگیری از آسیب و ارائه خدمات مورد نیاز به آنان است. هدف از این تحلیل، واضح سازی مفهوم خود پنداری کودکان کار خیابانی در مقایسه با تعاریف کلاسیک آن است.

روش بررسی: در این مطالعه از روشWalker و Avant برای تحلیل مفهوم استفاده شد. به همین منظور پس از مرور گسترده منابع، مقالات کمی و کیفی مرتبط مورد بررسی قرار گرفت و بر آن اساس تعریف، کاربردها، ویژگی‌ها، مقدمات، پیامدها و ارجاعات تجربی مفهوم پنداشت از خود استخراج شد.

یافته ها: کودکان کار به دلیل شرایط خاص زندگی خود مجبور به کار کردن هستند و همین امر منجر به ایجاد تغییرات مثبت و منفی در خود پنداری آنها نسبت به سایر همسالان خود شده است. از جمله ویژگی‌های شاخص خود پنداری در این کودکان می‌توان به "آگاهی از توانمندی به صورت احساس مسئولیت در قبال خانواده و استقلال مالی"، "برقراری تعامل با دیگران و تشکیل گروه‌های حمایتی در عین رقابت با یکدیگر"، "تأثیر پذیری ابعاد درونی و بیرونی پنداشت از خود با متغیرهای مختلف"، "انعطاف‏پذیری و تأثیرپذیری با آموزش"، "پذیرش و سازگاری با وضعیت موجود" و همچنین "عدم شناخت راهکارهای مقابله با آسیب" اشاره کرد. نتیجه‌گیری کلی: مفهوم خود پنداری در کودکان کار باید با توجه به تعاریف کلاسیک به شکل عمیق‌تری مورد مقایسه و بررسی قرار گیرد تا با ارائه حمایت های مورد نیاز و آموزش بر اساس نیازهای آنها، از آسیب‌های جسمی، روحی و اجتماعی پیشگیری گردد.