تاثیر روش مداخله مبتنی بر روان‌شناسی مثبت‌‌گرا بر خودبخشایشگری و تاب‌‌آوری مادران کودکان دارای ناتوانی یادگیری

Abstract

هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثیر مداخله روان‌شناسی مثبت‌‌گرا بر خودبخشایشگری و تاب‌آوری مادران کودکان دارای ناتوانی یادگیری سبزوار انجام شد. روش: روش این پژوهش، نیمه‌ تجربی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه‌ مادران کودکان 6 تا 12 ساله دارای اختلال یادگیری در سبزوار در سال 1395-1396بود که 34 نفر بر حسب شرایط ورود به پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش (17 نفر) و کنترل (17 نفر) جای‌‌دهی شدند. پس از انجام پیش‌آزمون‌، به کمک پرسشنامه‌‌های مقیاس خودبخشایشگری‌ ول، دی شی و واکینی (2008) و تاب‌آوری کونور و دیویدسون (2003)، به گروه آزمایشی طی هشت جلسه 90 دقیقه‌ای روان‌شناسی مثبت‌گرا آموزش داده شد. در پایان از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد و داده‌های به دست آمده با آزمون تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار SPSS ویراست 23 تجزیه‌ و تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که مداخله روان‌شناسی مثبت‌گرا بر خود بخشایشگری و تاب‌آوری مادران کودکان دارای ناتوانی یادگیری سبزوار تأثیر مثبت و معنا­داری داشته است (001/0P≤). نتیجه­گیری: مداخله روان‌شناسی مثبت‌گرا یک برنامه آموزشی مؤثر برای کمک به مادران کودکان دارای اختلال یادگیری است.