رابطۀ شخصیت پویا با ایجاد شبکۀ ارتباطی با میانجی‌گری خشنودی شغلی بین پرستاران

Abstract

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین شخصیت پویا با ایجاد شبکۀ ارتباطی با میانجی‌گری خشنودی شغلی انجام‌شده است. روش­ کار: در این مطالعه طرح پژوهش از نوع همبستگی، از طریق الگویابی معادلات ساختاری (Structural Equation Modeling) است. جامعۀ مد نظرِ پژوهش حاضر تمام پرستاران شاغل در بیمارستان­های دولتی شهر همدان بودند که براساس روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد ۳۰۰ نفر به‌عنوان نمونۀ پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این تحقیق مقیاس شخصیت پویای Bateman و Crant، پرسش‌نامۀ خشنودی شغلی کلی Brayfield و Roth و زیربعد ایجاد شبکۀ ارتباطی پرسش‌نامۀ رفتارهای پویایAshford و Black بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش همبستگی و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزارهایSPSS و AMOS نسخۀ۱۸ انجام شد. یافته‌ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین شخصیت پویا با خشنودی شغلی و ایجاد شبکۀ ارتباطی رابطۀ مثبت و معنی‌داری وجود دارد. نتایج تحلیل مسیر از برازندگی الگو با داده‌ها حمایت کرد. یافته‌ها نشان داد که خشنودی شغلی، رابطۀ بین شخصیت پویا با ایجاد شبکۀ ارتباطی را میانجی‌گری می‌کند. نتیجه‌گیری: خشنودی شغلی موجب تقویت تلاش افرادِ با شخصیت پویا برای ایجاد شبکۀ ارتباطی می‌شود و شبکۀ ارتباطی شغلی را گسترده‌تر می‌کند.