نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorخوبدل, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorاکبرزاده, کامرانfa_IR
dc.contributor.authorجعفری, حسینfa_IR
dc.contributor.authorمهرابی توانا, علیfa_IR
dc.contributor.authorموسوی جزایری, علیfa_IR
dc.contributor.authorرفیع نژاد, جوادfa_IR
dc.contributor.authorایزدی, مرتضیfa_IR
dc.contributor.authorعلی اکبر اصفهانی, علیfa_IR
dc.contributor.authorجهانی, یونسfa_IR
dc.contributor.authorنوبخت, محمدfa_IR
dc.contributor.authorبهمنی, محمد مهدیfa_IR
dc.contributor.authorرحیمی, مرتضیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T05:59:56Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T05:59:57Z
dc.date.available1399-08-22T05:59:56Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T05:59:57Z
dc.date.issued2012-07-01en_US
dc.date.issued1391-04-11fa_IR
dc.identifier.citationخوبدل, مهدی, اکبرزاده, کامران, جعفری, حسین, مهرابی توانا, علی, موسوی جزایری, علی, رفیع نژاد, جواد, ایزدی, مرتضی, علی اکبر اصفهانی, علی, جهانی, یونس, نوبخت, محمد, بهمنی, محمد مهدی, رحیمی, مرتضی. (1391). مورچه گزیدگی نیروهای نظامی در سه جزیره ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک. مجله طب نظامی, 14(2), 155-162.fa_IR
dc.identifier.issn1735-1537
dc.identifier.issn1735-7667
dc.identifier.urihttp://militarymedj.ir/article-1-863-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/528786
dc.description.abstract  چکیده   اهداف: مورچه‌هایی که توانایی گزش و نیش‌زدن و تزریق سم به بدن انسان را دارند، تحت عنوان مورچه‌های نیش‌زن نامیده می‌شوند. این مطالعه با هدف شناسایی و تشخیص مورچه­های نیش­زن، بررسی شیوع نیش­خوردگی و عوامل اپیدمیولوژیک مرتبط با آن در سه جزیره ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی انجام شد.   روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی از بهمن سال 1388 تا تیر 1389 در سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی روی 318 نفر نظامی که به‌روش تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. صید مورچه­های نیش­زن با روش صید فعال و دستی صورت گرفت. تعیین شیوع و وضعیت مورچه ­ گزیدگی به کمک تکمیل پرسش‌نامه انجام شد. داده­ها با روش­های آماری توصیفی و آزمون­های استنباطی شامل آزمون مجذور کای، من­ویتنی، ضریب همبستگی اسپیرمن و گاما به­کمک نرم­افزار SPSS 12 انجام شد.   یافته­ها: گونه مورچه نیش­زن، پاکی­کوندیلا سنارنسیس مایر، 1862 تعیین شد. شیوع مورچه‌گزیدگی به­طور میانگین، 1/70% برآورد شد و شیوع فصلی آن در سه جزیره دارای الگوی یکسان و در بهار و تابستان شایع­تر بود. 4/84% از موارد نیز در اندام­های حرکتی بود. مهم‌ترین علایم شامل احساس درد، خارش شدید و التهاب موضع و در برخی موارد با تشکیل تاول همراه بود. نتیجه­گیری: مورچه­گزیدگی در جزایر مورد مطالعه اگرچه خطرناک نبوده و به شوک و مرگ منتهی نمی­شود، ولی باعث ایجاد درد و خارش و سوزش زیاد و نیز سلب آسایش و کاهش کارآیی سربازان می­شود، بنابراین اقدامات پیشگیرانه و نیز کنترل این مورچه­ها می­بایست انجام گیرد.fa_IR
dc.format.extent663
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بقیه اللهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله طب نظامیfa_IR
dc.subjectکلیدواژه ها: مورچه نیش زنfa_IR
dc.subjectخلیج فارسfa_IR
dc.subjectنظامیfa_IR
dc.subjectایرانfa_IR
dc.subjectابوموسیfa_IR
dc.subjectتنب بزرگ و کوچکfa_IR
dc.subjectطب نظامیfa_IR
dc.titleمورچه گزیدگی نیروهای نظامی در سه جزیره ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچکfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي اصیلfa_IR
dc.citation.volume14
dc.citation.issue2
dc.citation.spage155
dc.citation.epage162


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد