مقایسه دو روش دیسک دیفیوژن آگار با دیسک های ایرانی وخارجی در تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های اشرشیا کلی جدا شده از کودکان مبتلا به عفونت ادراری

Abstract

مقدمه و هدف: عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت های دوران کودکی است و اشرشیاکلی مهمترین علت ایجاد عفونتهای ادارای می باشد. ازآنجا که روش دیسک دیفیوژن آگار یک روش رایج و کم هزینه در اندازه گیری حساسیت ضد میکروبی می باشد و همچنین با توجه به افزایش موارد مقاومت گزارش شده به آنتی بیوتیک های مختلف در درمان عفونت ادراری کودکان، در این مطالعه بر آن شدیم تا مقایسه ای بین دو روش دیسک دیفیوژن آگار با دیسک های ایرانی (پادتن طب) و انگلیسی (Mast) در تعیین حساسیت سویه های اشرشیاکلی جدا شده از عفونت ادراری کودکان داشته باشیم. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی طی سال های 1388-1387در بیمارستان بعثت همدان بر روی 100 کودک مبتلا به عفونت ادراری که دارای کشت مثبت ادرار با باکتری اشرشیاکلی بودند انجام گرفت. آنتی بیوگرام با دیسکهای ایرانی و انگلیسی با آنتی بیوتیکهای کوتریموکسازول، آمیکاسین ، سفتریاکسون ، نالید یکسیک اسید ، سفیکسیم و نیتروفورانتوئین با روش کربی بائرانجام شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون آماری مک نمار تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: کمترین حساسیت آنتی بیوتیکی در هردو روش دیسک دیفیوژن مربوط به کوتریموکسازول (دیسک ایرانی 23% و دیسک انگلیسی 26%) و بیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی مربوط به نیتروفورانتویین می باشد، (دیسک ایرانی 86 % و دیسک انگلیسی 97%). اختلاف حساسیت آنتی بیوتیکی دو نوع دیسک در موردآنتی بیوتیکهای سفتریاکسون آمیکاسین سفیکسیم و نیتروفورانتوئین معنی دار می باشد اما این تفاوت در مورد کوتریموکسازول ونالیدیکسیک اسید معنی دار نیست. نتیجه نهایی: با توجه به همخوانی بیشتر نتایج حاصل از تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی دیسکهای خارجی مطالعه حاضر با مطالعات قبلی توصیه می گردد که کیفیت دیسکهای ایرانی در تولید افزایش یابد.