ارزیابی ویژگی‌های پروبیوتیکی، ضد قارچی و آنتی‌اکسیدانی مخمر جدا شده از خمیرترش بلوط

Abstract

احتمال مواجهه با مخمرهای پروبیوتیک که از قابلیت­های عملکردی مناسبی برخوردار باشند در بستره­های طبیعی که کمتر مورد مطالعه قرار گرفته­اند وجود دارد. در این پژوهش، مخمر غالب از خمیرترش بلوط، جداسازی و با استفاده از PCR شناسایی شد. سپس ویژگی‌های پروبیوتیکی شامل زنده‌مانی در شرایط شبیه‌سازی شده دستگاه گوارش، قابلیت خود اتصالی و دگر اتصالی، آبگریزی، اثر ضد باکتریایی، مقاومت آنتی‌بیوتیکی، آنتی‌مایکوتیکی و قابلیت همولیز خون و همچنین قابلیت آنتی‌اکسیدانی و اثر ضدقارچی این جدایه مخمری بر روی Aspergillus flavus مورد مطالعه قرارگرفت. توالی‌یابی محصولات PCR منجر به شناسایی مخمر Pichia kudriavzevii به عنوان جدایه مخمری غالب خمیرترش بلوط شد. میزان زنده‌مانی جدایه مذکور در شرایط شبیه‌سازی شده دستگاه گوارش 93/91 درصد بود. قابلیت خود اتصالی این جدایه برابر با 65/84 درصد و میزان آبگریزی آن در برابر هگزان و زایلن به ترتیب 15/35 و 70/21 درصد بود. همچنین اثر ضد باکتریایی مخمر P. kudriavzevii مورد مطالعه در این پژوهش در برابر Listeria monocytogenes معادل 58/85 درصد و به شکل معنی‌داری (05/0P<) از سایر عوامل بیماری‌زای مورد آزمون، بیشتر بود. کمترین اثر ضد باکتریایی نیز در برابر Salmonella enterica مشاهده شد. میزان قابلیت دگر اتصالی جدایه مخمری غالب در برابر عوامل بیماری‌زای مورد آزمون، تفاوت معنی‌داری نداشت. علاوه بر این، جدایه مذکور فاقد فعالیت همولیتیکی بود و نسبت به تمامی آنتی‌بیوتیک‌های مورد بررسی، مقاوم بود اما در مقابل ترکیبات آنتی‌مایکوتیک ایتراکونازول، کتوکونازول و ناتامایسین، حساسیت نسبی نشان داد و همچنین نسبت به سوربات پتاسیم مقاوم بود. اثر ضد قارچی این جدایه در برابر A. flavus ‌تایید شد و میزان قابلیت آنتی‌اکسیدانی آن 67/78 درصد بود. بر این اساس، جدایه P. kudriavzevii از قابلیت مناسبی برای استفاده به عنوان کشت پروبیوتیک جهت تولید محصولات غذایی تخمیری برخوردار است.