ﺗﺎﺛﯿﺮ افزودن سطوح مختلف مکمل سلنیوم مخمر و نانوذرات سلنیوم ﺑﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﭘﺮوﺗﻮزوآیی و غلظت آمونیاک ﺷﮑﻤﺒﻪ بره‌های نر پرواری بلوچی (بومی سیستان)

Abstract

این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر مکمل نانوسلنیوم و سلنیوم -مخمر بر جمعیت جنس‌های مختلف پروتوزآ و غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه با استفاده از 30 رأس بره نر بلوچی‌ با میانگین‌ وزن اولیه‌ 33/0±56/21 کیلوگرم در قالب‌ یک‌ طرح کاملاً تصادفی‌ با 5 تیمار و ٦ تکرار به‌ مدت 70 روز (14 روز عادت‌پذیری و 56 روز آزمایش‌) انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل 1) شاهد (جیره فاقد مکمل سلنیوم)، 2، 3 و 4) به‌ترتیب تغذیه با 4/0، 8/0 و 2/1 میلی‌گرم سلنیوم از منبع سلنیوم- مخمر و 5) تغذیه با 4/0 میلی‌گرم سلنیوم از مکمل نانوسلنیوم بودند. نتایج نشان داد که تعداد پروتوزآ در گروه‌های دریافت کننده 8/0 و 2/1 میلی‌گرم سلنیوم از منبع سلنیوم- مخمر و 4/0 میلی‌گرم به شکل نانوسلنیوم، بیشتر از گروه شاهد بود (05/0>P). هر دو منبع سلنیوم مخمر و نانوسلنیوم باعث افزایش گونه افریواسکولکس شدند، در حالی که تنها تیمار نانوسلنیوم تعداد پروتوزوآی داسیتریشای بیشتری در مقایسه با شاهد داشت (05/0>P). همچنین، افزودن 8/0 میلی‌گرم سلنیوم از سلنیوم- مخمر و 4/0 میلی‌گرم از نانوسلنیوم سبب افزایش تعداد گونه دیپلودینیوم شد (05/0>P). با وجود این، گونه‌های انتودینیوم و ایزوتریشا تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. میزان نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در تیمارهای 8/0 و 2/1 میلی‌گرم سلنیوم (سلنیوم-مخمر) و 4/0 میلی‌گرم سلنیوم به‌صورت نانو سلنیوم کمتر از گروه شاهد بود. نتایج این پژوهش نشان داد که افزودن مکمل سلنیوم به شکل نانو سلنیوم و سلنیوم- مخمر می‌تواند سبب افزایش جمعیت پروتوزوآ و کاهش غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه بره‌های پرواری بلوچی شود.