تبیین سرزندگی تحصیلی بر اساس مهارتهای ارتباطی با نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تبیین سرزندگی تحصیلی بر اساس مهارتهای ارتباطی با میانجیگری خودکارآمدی انجام شده است. روش پژوهش از نوع همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از همۀ دانش‌­آموزان دختر دوره متوسطۀ دوم مدارس دولتی منطقۀ 16 شهر تهران بود که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به تحصیل بودند. نمونۀ پژوهش شامل 262 دانش‌آموز بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مهارتهای ارتباطی بارتون (1990)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک‌­ایلروی و بانتینگ (2002) و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی دهقانی­‌زاده و حسین­‌چاری (1391) بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده­‌ها از روش تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تجزیه‌وتحلیل داده‌­ها نشان داد که مهارتهای ارتباطی بر خودکارآمدی تحصیلی (p< 0/01; β= 0/62) و سرزندگی تحصیلی (p< 0/05; β= 0/23) اثری مستقیم و معنادار دارند. نتایج نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی در رابطه میان مهارتهای ارتباطی و سرزندگی تحصیلی نقش واسطه‌­ای معنادار دارد(p< 0/01; Z= 4/40). بر اساس یافته‌های پژوهش و با توجه به اینکه این متغیرها از اهمیتی قابل­‌توجه در محیط تحصیلی برخوردارند، پیشنهاد می‌شود که محیط تحصیلی و آموزشی شرایطی بهتر برای بالا بردن مهارتهای ارتباطی، درگیر کردن افراد به بیان مشکلات و شرکت دادن آنها در فرایندهای تصمیم‌گیری فراهم کند که منجر به بالا بردن سطح خودکارآمدی آنها می‌شود تا در محیط تحصیلی سرزندگی بیشتر شود و در نهایت عملکرد محیط آموزشی بالاتر رود.