ارزشیابی اثر آموزش مبتنی بر شبکه مجازی بر تاب‌آوری و بار مراقبتی والدین کودکان مبتلابه سرطان

Abstract

زمینه و هدف: اکثر والدین کودکان مبتلابه سرطان بارمراقبتی را تجربه می‌کنند. از طرفی افزایش تاب­‌آوری خانواده می‌­تواند سطح بارمراقبتی را کاهش دهد. هدف اصلی این مطالعه تعیین اثربخشی آموزش مبتنی‌بر شبکه مجازی بر تاب­‌آوری و بار مراقبتی والدین کودکان مبتلابه سرطان است. روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون تک‌گروهی بود. 50 نفر از والدین کودکانی که به مراکز منتخب مراجعه می‌کردند، به روش نمونه‌گیری مستمر، انتخاب شدند. بازه زمانی نمونه‌گیری از مهر تا اسفند 1399 بود. ابزار گردآوری داده‌ها، شامل اطلاعات جمعیت‌شناختی، مقیاس تاب‌آوری و مقیاس بار مراقبتی بود. آموزش تاب­‌آوری به‌مدت 4 هفته ازطریق یک شبکه اجتماعی مجازی برگزار شد. یک ماه پس از انجام مداخله، پس‌­آزمون گرفته شد. تحلیل داده­‌ها بااستفاده‌از آمار توصیفی و استنباطی (تی زوجی) در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. یافته‌ها: میانگین تاب‌آوری قبل از مداخله 21/84±50/32 و بعد از مداخله 9/16±78/24 نشان‌دهنده افزایش معنادار میانگین نمره کسب‌شده بعد از مداخله بود (0/001>P). همچنین میانگین بارمراقبتی کل قبل از مداخله(18/17±57/18) و بعد از مداخله (7/45±24/02) نشان‌دهنده کاهش معنادار میانگین نمره کسب شده بعد از مداخله بود (0/001>P). نتیجه‌گیری: برنامه آموزشی مبتنی‌بر شبکه مجازی باعث افزایش تاب‌آوری والدین کودکان مبتلابه سرطان می­‌شود. کاربرد برنامه‌­های آموزشی مبتنی‌بر شبکه‌های اجتماعی که قابلیت اجرایی بالایی دارند، به‌منظور افزایش تاب‌آوری و کاهش بار مراقبتی والدین و به‌ویژه والدین کودکان مبتلابه سرطان، باید مدنظر مدیران پرستاری قرار گیرد.