اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش تنظیم هیجان، رفتار پرخاشگرانه و خودزنی دانش آموزان

Abstract

زمینه و هدف: دوران نوجوانی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می­تواند تأثیر مثبتی بر رفتار افراد داشته باشد، بنابراین هدف تحقیق، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش تنظیم هیجان، رفتار پرخاشگرانه و خودزنی دانش‌آموزان بود. روش کار: روش پژوهش شبه آزمایشی بود و جامعه آماری شامل دانش آموزان نوجوان دارای خودزنی مراجعه کننده به هسته مشاوره مدارس و ارجاع داده شده به اورژانس بیمارستان شهر زاهدان در سال 1400 بود. روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده بود که شامل 40 نفر در سه گروه (20 نفر با روش درمان پذیرش و تعهد و 20 نفر به عنوان گروه کنترل) بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه­های تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران (2003)، پرخاشگری AGQ، آسیب به خود سانسون و همکاران (SHI) بود. گروه آزمایش مداخله روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با استفاده از تکنیک‌های درمان شناختی رفتاری در 8 جلسه یک‌ و نیم ساعته بر اساس پکیج درمانی باند و هیز (2004) دریافت کرد. داده­های بدست آمده، با استفاده از نرم‌ افزار آماری SPSS با آزمون­های تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: نتایج نشان داد که برنامه آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر معناداری بر بهبود تنظیم هیجان و کاهش رفتار پرخاشگرانه و خودزنی دانش آموزان داشت. نتیجه ­گیری: با توجه به نتاج مطالعه می­توان اذعان داشت که می‌تواند استفاده از رویکرد درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد می­تواند به عنوان برنامه درمانی مؤثر مورد توجه روانشناسان و مشاوران قرار گیرد.