مقایسه تاثیر دو شیوه تمرین بر اینترلوکین-15 و میزان نوتروفیل‌ها در ورزشکاران جوان

Abstract

زمینه و هدف: بازی در زمین­های کوچک یکی از روش­های تمرینی است که می­تواند نیازهای مسابقه­ای را شبیه­سازی نماید. هدف از این پژوهش، مقایسه اثر دو شیوه تمرین بر اینترلوکین-15 و میزان نوتروفیل­ها در ورزشکاران جوان بود. روش کار: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 24 بازیکن فوتبال رده جوانان لیگ برتر استان تهران (15 تا 18سال) به صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب و در سه گروه کنترل، 2 در مقابل 2 و 4 در مقابل 4 تقسیم شدند. بازی 2 در مقابل 2 شامل هشت فعالیت دو دقیقه­ای با یک دقیقه استراحت بین هر دو دقیقه بازی در زمینی به ابعاد 20 در 25متر انجام شد. همچنین بازی 4 در مقابل 4 شامل چهار فعالیت چهار دقیقه­ای با دو دقیقه استراحت بعد از هر چهار دقیقه در زمینی به ابعاد 28 در 35 متر انجام شد. قبل و بعد از تمرین، سطوح پلاسمایی اینترلوکین-15 و تعداد نوتروفیل­های خون آزمودنی­ها اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون t، تحلیل واریانس یک­طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی­داری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شد. یافته ­ها: میزان IL-15 تنها پس از بازی 2 در مقابل 2 نسبت به قبل از تمرین به­طور معنی­داری افزایش یافت (043/0P=). تعداد نوتروفیل در هر دو گروه تجربی نسبت به قبل از تمرین به­طور معنی­داری افزایش یافت (001/0P=). بین دو گروه تجربی تفاوت معنی­داری در تعداد نوتروفیل­ها مشاهده نشد (000/1P=). نتیجه ­گیری: احتمالا پاسخ اینترلوکین-15 به شدت بالای تمرین می­تواند در پاسخ به استرس ایمنی در پایداری پروتئین عضله و اکسیداسیون چربی برای تولید انرژی مهم باشد.