بررسی ارتباط بین نوآوری سازمانی و سرمایه اجتماعی و روانی در سازمان ورزش شهرداری

Abstract

زمینه و هدف: سرمایه اجتماعی و روانی یکی از عوامل محیطی تعیین کننده سطح سازگاری و سلامت جامعه محسوب می­شود و از آنجاییکه یکی از وظایف شهرداری، توسعه ورزش و سلامتی مردم جامعه است، لذا هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین نوآوری سازمانی و سرمایه اجتماعی و روانی در سازمان ورزش شهرداری بود. روش کار: جامعه آماری این مطالعه توصیفی- همبستگی شامل کلیه کارکنان (مدیران و کارشناسان) سازمان ورزش شهرداری شهر به تعداد 300 نفر تهران بود و روش نمونه‌گیری تمام شمار برای تعداد نمونه آماری استفاده شد. از پرسشنامه نوآوری سازمانی امید و همکاران (2002) و سرمایه اجتماعی و روانی از پرسشنامه پاتنام (2000) برای گرداوری داده­ها استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و ارتباط چندگانه از رگرسیون انجام شد. یافته ­ها: یافته­ها نشان داد متغیر نوآوری سازمانی تاثیر معناداری بر سرمایه اجتماعی و روانی دارد. ضریب بتای 29/0 نوآوری سازمانی بدان معناست که به ازای هر واحد تغییر در انحراف معیار نوآوری سازمانی، 29/0 واحد تغییر در سرمایه اجتماعی و روانی به وجود می­آید و از آنجا که جهت این رابطه مثبت است، تغییر بصورت مستقیم و از نوع افزاینده می­باشد. نتیجه ­گیری: با توجه به ارتباط بین متغیرها می­توان بیان داشت که سازمان ورزش شهرداری در مسیر رشد و توسعه نیاز به برنامه­ریزی دقیق در راستای نوآوری و حفط سرمایه اجتماعی و روانی دارد و لازمه برنامه­ریزی در نظر گرفتن تحولات آینده، پیش بینی محیط و اتخاذ تصمیمات اثرگذار در خصوص آینده است.