مقایسۀ اثربخشی بازی‌درمانی به دو شیوۀ تراپلی و فیلیال‌ بر رفتارهای مقابله‌ای دانش‌آموزان

Abstract

زمینه و هدف: دانش­آموزان دارای ناتوانی­های یادگیری همواره جزء گروه­های رایج با نیازهای خاص به حساب می­آیند که به توجه آموزشی بیشتری نیاز دارند. هدف پژوهش حاضر مقایسۀ اثربخشی بازی‌درمانی به دو شیوۀ تراپلی و فیلیال‌ بر رفتارهای مقابله‌ای دانش‌آموزان 12-10 سال با اختلال یادگیری در شهر اصفهان بود. روش کار: برای انجام پژوهش آزمایشی حاضر که با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و دورۀ پیگیری انجام شد از بین دانش‌آموزان با اختلال یادگیری که در سال 1400 به یکی از کلینیک‌های روان‌شناختی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند بر اساس جدول مورگان به صورت در دسترس 54 نفر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 18 نفر) تقسیم شدند. سپس آزمودنی­های گروه آزمایش 10 هفته و هفته­ای یک ساعت مداخله مورد نظر خود را دریافت کردند. همچنین قبل، بلافاصله بعد و دوره پیگیری 2 ماهه تمام آزمودنی­ها پرسشنامه رفتارهای مقابله‌ای هرناندز (2008) را تکمیل شد. نهایتا داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد دو شیوۀ بازی‌درمانی تراپلی و فیلیال‌تراپی روی ابعاد رفتارهای مقابله‌ای شامل انحراف از مشکل، کنار آمدن با مشکل و کنار آمدن ویرانگر تاثیر پایدار داشتند (01/0>P). اما میزان اثربخشی دو شیوه بازی‌درمانی روی ابعاد رفتارهای مقابله‌ای تفاوت معنی‌داری نداشته است (05/0<P). نتیجه‌گیری: نتیجه‌ آنکه هر دو روش بازی درمانی علی‌رغم ساختارهای متفاوت تاثیر یکسانی دارند چون هر دو بر رابطۀ والد- فرزند متمرکز هستند که دلبستگی کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهند