رابطه ویژگی‌های فردی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی با یادگیری از طریق آموزش الکترونیکی

Abstract

زمینه و هدف: ارتقای سطح آموزش در دانشگاه‌های علوم پزشکی امری مهم محسوب می‌شود، بنابراین پژوهش حاضر با هدف رابطه ویژگی های فردی هیئت علمی دانشگاه­های علوم با یادگیری از طریق آموزش الکترونیکی انجام شده است. روش کار: روش این تحقیق، از نوع توصیفی همبستگی بود. از لحاظ گردآوری اطلاعات روش توصیفی- میدانی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل اساتید هیئت علمی دانشگاه­های علوم پزشکی خوزستان که تعداد 680 نفر هستند و روش نمونه­گیری در این پژوهش با توجه به اینکه تعداد جمعیت آماری مشخص است از روش تصادفی ساده است. پرسشنامه تحقیق حاضر، شامل 7 شاخص اصلی و 32 گویه می­باشد. روایی صوری محتوایی پرسشنامه پژوهش حاضر از اجماع نظر متخصصین و خبرگان براساس روش دلفی به دست آمده است. تجزیه و تحلیل داده­ها در بخش کمی نیز آمار توصیفی اساتید هیئت علمی دانشگاه های علوم پزشکی استان خوزستان ارائه شده است و استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن است. یافته‌ها: نتایج نشان داد ویژگی­های فردی هیئت علمی (جنسیت: 985/0، وضعیت تحصیلات: 652/0، سن: 432/0، سابقه شغلی: 501/0) با یادگیری از طریق آموزش الکترونیکی رابطه مثبت معنادار وجود دارد و بین سابقه فعالیت در آموزش الکترونیکی با ضریب 125/0 و یادگیری از طریق آموزش الکترونیک رابطه معنادار وجود ندارد. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که بین ویژگی های فردی اعضای هیئت علمی دانشگاه­های علوم پزشکی با یادگیری از طریق آموزش الکترونیکی رابطه معناداری وجود دارد لذا تلاش برای دستیابی به ویژگی‌های فردی بهینه در راستای آموزش امری مهم تلقی می‌گردد.