بررسی رابطه بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر اصفهان در دوره اپیدمی کووید-19

Abstract

زمینه و هدف: استفاده از فضای مجازی برای یادگیری از دوران کووید-19، افزایش یافت که می‌توانست بر سطح سلامت روان فراگیران اثرگذار باشد. لذا هدف پژوهش، بررسی رابطه بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش­آموزان دوره متوسطه دوم شهر اصفهان انجام گرف. روش کار: پژوهش حاضر از نظر روش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر اصفهان بود که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. تعداد جامعه آماری بنا بر استعلام از واحد آمار اداره آموزش و پرورش شهرستان اصفهان برابر با 850 نفر بود. حجم نمونه طبق جدول کرجسی و مورگان 265 نفر از طریق روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه یادگیری الکترونیکی واتکین و همکاران (2004) و سلامت روان گلدبرگ (1972) بود. از روش آماری پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی دانش آموزان رابطه وجود دارد. نتیجه‌گیری: به طور کلی همه این مباحث بیانگر آن است که در دوران اپیدمی بین یادگیری الکترونیکی و سلامت روانی رابطه معناداری وجود دارد و یا افزایش یادگیری الکترونیکی سطح سلامت روانی افزایش می­یابد.