| dc.contributor.author | افشارپور, شاهین | fa_IR |
| dc.contributor.author | پولادی ریشهری, علی | fa_IR |
| dc.contributor.author | کیخسروانی, مولود | fa_IR |
| dc.contributor.author | گنجی, کامران | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1402-03-27T06:57:38Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2023-06-17T06:57:38Z | |
| dc.date.available | 1402-03-27T06:57:38Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2023-06-17T06:57:38Z | |
| dc.date.issued | 2022-12-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1401-09-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | افشارپور, شاهین, پولادی ریشهری, علی, کیخسروانی, مولود, گنجی, کامران. (1401). مقایسهی اثربخشی درمان شفقت به خود و روان درمانی مثبت نگر بر معنای زندگی، امید به زندگی و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2. مجله علوم پزشکی رازی, 29(9), 86-99. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-7043 | |
| dc.identifier.issn | 2228-7051 | |
| dc.identifier.uri | http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7198-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/988815 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: بیماری دیابت نوع 2، بر خلق و خوی بیماران اثر منفی دارد و برای افزایش امید به زندگی این بیماران، راهکارهای روان درمانی بسیاری وجود دارد، بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسهی اثربخشی درمان شفقت به خود و گروه درمانی مثبتنگر بر معنای زندگی، امید به زندگی و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفت.
روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش را کلّیهی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شهر بوشهر در سال 1399 تشکیل می‌دادند که با روش نمونهگیری در دسترس از بین آن‌ها 45 نفر انتخاب گردیده و بهطور تصادفی در 2 ﮔﺮوه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و 1 گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. به یک گروه آزمایش، 8 جلسه برنامه‌ی درمانی شفقت به خود و به گروه آزمایش دوم 6 جلسه رواندرمانی مثبتنگر آموزش داده شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای معنای زندگی استگر و همکاران (2006)، امید به زندگی هرث (1992) و رفتارهای خودمراقبتی دیابت توبرت، هامپسون و گلاسکو (2000) استفاده شد. دادهها از طریق آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافتهها نشان داد که هر دو برنامه درمانی شفقت به خود و رواندرمانی مثبتنگر موجب افزایش معنای زندگی، امید به زندگی و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 میگردد (05/0>P).
نتیجه گیری: با توجه به این نتایج می‌توان بیان نمود که استفاده از درمان شفقت به خود و روان درمانی مثبتنگر میتواند قابل کاربرد برای متخصصین در جهت بهبود شرایط بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 باشد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 741 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی ایران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله علوم پزشکی رازی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Razi Journal of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | درمان شفقت به خود | fa_IR |
| dc.subject | گروه درمانی مثبتنگر | fa_IR |
| dc.subject | معنای زندگی | fa_IR |
| dc.subject | امید به زندگی | fa_IR |
| dc.subject | رفتارهای خودمراقبتی | fa_IR |
| dc.subject | روانشناسی بالینی | fa_IR |
| dc.title | مقایسهی اثربخشی درمان شفقت به خود و روان درمانی مثبت نگر بر معنای زندگی، امید به زندگی و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی عمومی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | استادیار، گروه روانشناسی عمومی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران؛ دانشگاه پیام نور، بوشهر، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | استادیار، گروه روانشناسی عمومی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشیار، گروه روانشناسی تربیتی، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 29 | |
| dc.citation.issue | 9 | |
| dc.citation.spage | 86 | |
| dc.citation.epage | 99 | |
