نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجهانی, پانیذfa_IR
dc.contributor.authorمظاهری نژاد, علیfa_IR
dc.contributor.authorمعزی, آذرfa_IR
dc.contributor.authorانگورانی, هومنfa_IR
dc.contributor.authorماندگار نجف ‌آبادی, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1402-03-27T03:38:09Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-06-17T03:38:10Z
dc.date.available1402-03-27T03:38:09Zfa_IR
dc.date.available2023-06-17T03:38:10Z
dc.date.issued2022-10-01en_US
dc.date.issued1401-07-09fa_IR
dc.identifier.citationجهانی, پانیذ, مظاهری نژاد, علی, معزی, آذر, انگورانی, هومن, ماندگار نجف ‌آبادی, محمد. (1401). مقایسه تاثیر ورزش‌های زنجیره باز و بسته در کاهش درد و افزایش عملکرد در بیماران مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال. مجله علوم پزشکی رازی, 29(7), 1-10.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-7501-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/988724
dc.description.abstractزمینه و هدف: علی‌رغم دستیابی به شواهد بالینی در مورد اثربخشی دو برنامه تمرینی زنجیره حرکتی بسته (CKC) و زنجیره حرکتی باز (OKC) در درمان سندرم درد پاتلوفمورال (PFPS)، تاکنون تأثیرگذاری بیشتر یکی از این دو روش مشخص نگردیده است. ازاین‌رو، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی و مقایسه اثر درمانی تمرین‌های OKC و CKC بر شدت درد و عملکرد بیماران مبتلا به PFPS انجام شد. روش کار: از بین 117 نفر مراجعه‌کننده به کلینیک پزشکی ورزشی بیمارستان رسول اکرم، شصت و چهار بیمار مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال با توجه به معیارهای ورود وارد مطالعه شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله شامل 32 نفر جهت برنامه ورزشی OKC و 32 نفر جهت برنامه ورزشی CKC تقسیم شدند که به مدت 24 جلسه (3 بار در هفته) برنامه‌های ورزش‌درمانی را انجام دادند. بیماران از نظر شدت درد و عملکرد، در بدو مراجعه و یک ماه و دو ماه بعد ارزیابی شدند. تست‌های عملکردی انجام شده شامل تست 6 دقیقه راه رفتن (6MW test)، تست برخاستن و راه رفتن (TUG) و تست نشست و برخاست (Sit-up test) بود. یافته‌ها: بر اساس نتایج این مطالعه کاهش واضحی در سطح درد در هر دو گروه مشاهده شد و تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های OKC و CKC وجود نداشت. همچنین پرسشنامه‌های KUJALA و FIQ در هر دو گروه بهبود قابل‌توجهی را در توانایی‌های عملکردی بیماران پس از انجام تمرین‌ها نشان دادند؛ اما در دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. همچنین این نتیجه در تست‌های عملکردی تکرار شد. نتیجه‌گیری: انجام تمرین‌های OKC یا CKC با در نظر گرفتن ارزیابی‌های انجام شده طی 8 هفته بدون اولویت منجر به بهبود قابل توجهی در شدت درد و بهبود عملکردی شدند، بنابراین هر دو به‌عنوان پروتکل‌های توان‌بخشی در بیماران مبتلا به PFPS بسیار توصیه می‌شوند.  fa_IR
dc.format.extent759
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتمرین‌های زنجیره حرکتی بستهfa_IR
dc.subjectتمرین‌های زنجیره حرکتی بازfa_IR
dc.subjectسندرم درد پاتلوفمورالfa_IR
dc.subjectطب ورزشfa_IR
dc.titleمقایسه تاثیر ورزش‌های زنجیره باز و بسته در کاهش درد و افزایش عملکرد در بیماران مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورالfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدستیار تخصصی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده پزشکی، گروه پزشکی ورزشی، بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده پزشکی، گروه پزشکی ورزشی، مرکز تحقیقات جراحی‌های کم تهاجمی، بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده پزشکی، گروه پزشکی ورزشی، بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده پزشکی، گروه پزشکی ورزشی، بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدستیار تخصصی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده پزشکی، گروه پزشکی ورزشی، بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume29
dc.citation.issue7
dc.citation.spage1
dc.citation.epage10


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد