تاثیر تمرین استقامتی و مکمل اکتاپامین بر غلظت گلوتاتیون پراکسیداز و پروتئین کربونیل در بافت مخچه موش‌های صحرایی تغذیه شده با DFO

Abstract

زمینه و هدف: طبخ غذا با روغن‌های حرارت دیده عمیق (DFO) به دلیل وجود ترکیبات سمی می‌تواند موجب آسیب‌های نورودژنراتیو گردد. با توجه به مصرف روز افزون غذاهای آماده به طبخ ، این مطالعه با هدف تعیین اثر تمرین هوازی و اکتاپامین بر غلظتPC و فعالیت آنزیم GPx بافت مخچه در موش صحرایی تغذیه شده با DFO اجرا شد. روش کار: در یک کارآزمایی تجربی، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین سنی 20 هفته، وزن 350-300 گرم در 5 گروه: کنترل سالم، دریافت DFO، DFO + تمرین، DFO+ اکتاپامین، DFO + تمرین+اکتاپامین تقسیم شدند. پس از مسمومیت با DFO از طریق گاواژ، اکتاپامین به مدت 4 هفته به صورت درون صفاقی به موش‌ها تزریق شد. تمرین هوازی روی تردمیل با سرعت 26 متر در دقیقه، 20 دقیقه در روز و 5 جلسه در هفته انجام شد. آنالیزهای شیمیایی به روش الایزا جهت بررسی غلظت پروتئین کربونیل و میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز بر روی بافت مخچه موش‌ها صورت گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد غلظت PC در موش دریافت کننده DFO به طور معنا داری افزایش و میزان فعالیت GPx به طور معنا دار کاهش یافت (05/0p <). تمرین موجب افزایش معنا دار فعالیت GPx و کاهش معنا دار غلظت PC گردید (05/0p<). دریافت اکتاپامین منجر به افزایش معنا دار فعالیتGPx و کاهش معنا دار غلظت PC گردید (05/0p <). اما تعامل اکتاپامین و تمرین بر کاهش سطح PC و افزایش فعالیت GPx اثر معنا داری نداشت (05/0p <). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، انجام تمرین استقامتی و مصرف اکتاپامین می‌تواند آسیب‌های اکسیداتیو ناشی از روغن‌های حرارت دیده عمیق در بافت مغز موش‌های صحرایی را کاهش دهد.