نقش آموزش از طریق فعالیت بدنی بر بهبود روابط اجتماعی و تنظیم هیجانی

Abstract

زمینه و هدف: تنظیم هیجان و روابط اجتماعی از عوامل مهم مرتبط با فعالیت­های مشارکتی برای دانش آموزان می­باشند؛ لذا هدف مطالعه، نقش آموزش علم و دانش از طریق فعالیت بدنی بر بهبود روابط اجتماعی و تنظیم هیجانی بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، جامعه آماری شامل کلیه دانش­آموزان دختر پایه دوم و سوم ابتدایی شهر زاهدان در سال تحصیلی 1399-1398 بود که به دلیل نیمه تجربی بودن مطالعه، تعداد 30 نفر به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. جهت گردآوری داده­ها از پرسشنامه روابط اجتماعی بارتون (1990) و تنظیم هیجانی گراس و جان (2003) استفاده شد. روش اجرای مداخله فعالیت بدنی به صورت 12 جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت برای گروه­های تجربی بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با کمک آزمون تی وابسته و تی مستقل انجام شد. یافته‌ها: نتایج بررسی درون گروهی نشان داد که در گروه تجربی سطح روابط اجتماعی و ارزیابی مجدد افزایش معنی‌داری داشت (به ترتیب 002/0= P و 002/0= P)، ولی سطح سرکوبی کاهش نشان داد (001/0= P). از طرفی بررسی بین گروهی نشان داد که آموزش از طریق فعالیت بدنی منجر به بهبود روابط اجتماعی، ارزیابی مجدد و سرکوبی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید (به ترتیب 002/0= P، 001/0= P، 003/0= P). نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که در مدارس هوشمند، از مداخلات فعالیت بدنی برای یادگیرندگان بهره گرفته شود تا سطح عوامل روانشناختی بهبود یابد.