نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمیرزائی, محمد رسولfa_IR
dc.contributor.authorغلامرضائی, شهرامfa_IR
dc.contributor.authorشعبانی, رامینfa_IR
dc.date.accessioned1402-03-25T04:23:20Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-06-15T04:23:31Z
dc.date.available1402-03-25T04:23:20Zfa_IR
dc.date.available2023-06-15T04:23:31Z
dc.date.issued2022-10-01en_US
dc.date.issued1401-07-09fa_IR
dc.identifier.citationمیرزائی, محمد رسول, غلامرضائی, شهرام, شعبانی, رامین. (1401). اثر تعاملی شدت تمرین تناوبی و مصرف مکمل کورکومین بر بیان ژن‌های‌ Bnip3 و Parkin میتوکندریایی بافت قلبی‌ موش‌های نر مدل سکته قلبی. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 22(3), 293-305. doi: 10.52547/jarums.22.3.293fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.52547/jarums.22.3.293
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-2223-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/987317
dc.description.abstractزمینه و هدف: افزایشBnip3 و Parkin نقش مهمی در حفظ عملکرد میتوکندری و مهارROS دارد. بین ظرفیت تنفسی میتوکندری با سطوح mRNA پروتئین­های Bnip3 و Parkin آزمودنی­ها در اثر تمرین، همبستگی مشاهده شده که نشان از نقش بارز دینامیک میتوکندریایی بر بهبود ظرفیت تنفسی دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا و مصرف مکمل کورکومین بر بیان ژن Bnip3 و Parkin میتوکندریایی کاردیومیوسیت‌ موش‌های نر مدل سکته قلبی بود. روش­ کار: در مطالعه تجربی حاضر 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار از طریق تزریق درون صفاقی ایزوپروترنول (mg/kg 100- دو روز متوالی) به آنفارکتوس میوکارد مبتلا و پس از اطمینان از آنفارکتوس (سنجش تروپونین)، بطور تصادفی به چهار گروه؛ کنترل، تمرین تناوبی با شدت بالا، کورکومین (mg15کورکومین خالص و دی متیل سولفوکساید با غلظت 10% به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن پنج روز در هفته بصورت گاواژ) و توام (مکمل+ تمرین) تقسیم شدند. گروه‫های تمرین و توام، هشت هفته تحت تمرین (10 وهله‌ فعالیت چهار دقیقه ­ای با شدت 90-85 درصد VO2max) قرار گرفتند. بیان ژن Bnip3 و Parkin به روش Real-time PCRبه دست آمد. ﺩﺍﺩﻩ­ﻫﺎ توسط ﺁﺯﻣﻮن کولموگروف- اسمیرنوف و تحلیل واریانس یک طرفه ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﺷﺪﻧﺪ. یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین میانگین گروه­ها در بیان ژن Bnip3 و Parkin تفاوت معنی­ داری وجود دارد. نتایج آزمون توکی نشان داد که بیان ژن­های Bnip3و Parkin در گروه­های تمرین تناوبی شدید و تمرین- مکمل، بیشتر از گروه‫های کنترل و مکمل بود. بین گروه‫های مکمل و کنترل، تفاوت معنی ­داری وجود نداشت. در واقع استفاده از کورکومین بدون تمرین، تاثیری بر بیان ژن Bnip3 و Parkin نسبت به گروه کنترل نداشت. نتیجه­ گیری: این مطالعه نشان می ­دهد تمرین تناوبی و مصرف کورکومین اثر محافظتی بر کیفیت میتوکندریایی در دوره انفارکتوس دارد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.52547/jarums.22.3.293
dc.subjectتمرین تناوبیfa_IR
dc.subjectکورکومینfa_IR
dc.subjectسکته قلبیfa_IR
dc.subjectبیان ژنBnip3fa_IR
dc.subjectParkinfa_IR
dc.subjectتربیت بدنی- فیزیولوژی ورزشfa_IR
dc.titleاثر تعاملی شدت تمرین تناوبی و مصرف مکمل کورکومین بر بیان ژن‌های‌ Bnip3 و Parkin میتوکندریایی بافت قلبی‌ موش‌های نر مدل سکته قلبیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایرانfa_IR
dc.citation.volume22
dc.citation.issue3
dc.citation.spage293
dc.citation.epage305


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد