نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحاجتی پیشوری, محمد حسینfa_IR
dc.contributor.authorپناهی, یوسفfa_IR
dc.contributor.authorحمیدیان, غلامرضاfa_IR
dc.date.accessioned1402-03-11T07:57:18Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-06-01T07:57:19Z
dc.date.available1402-03-11T07:57:18Zfa_IR
dc.date.available2023-06-01T07:57:19Z
dc.date.issued2023-03-01en_US
dc.date.issued1401-12-10fa_IR
dc.identifier.citationحاجتی پیشوری, محمد حسین, پناهی, یوسف, حمیدیان, غلامرضا. (1401). اثر کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت‌شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه در مدل کیندیلینگ تشنجی ناشی از پنتیلن‌تترازول در موش صحرایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 32(1), 18-29. doi: 10.32598/JGUMS.32.1.1953.3fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.32598/JGUMS.32.1.1953.3
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-2573-other.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/977575
dc.description.abstractزمینه: صرع بیماری مزمن عصبی است که داروهای درمانی فعلی به‌علت مکانیسم پیچیده آن از کارایی کافی برخوردار نیستند. بنابراین ممکن است خاستگاهی غیرعصبی همچون آستروسیت‌ها و میکروگلیاها داشته باشد. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تجویز تنها و توأمان کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت‌شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه متعاقب تشنج مزمن در موش صحرایی انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی،30 سر موش صحرایی ماده در گروه‌های کنترل، تشنج (کیندیلینگ با پنتیلن‌تترازول)، تشنج+لوتیراستام، تشنج+کابرگولین، تشنج+لوتیراستام+کابرگولین بررسی شدند. لوتیراستام و کابرگولین به‌ترتیب با دُزهای 50 و 0/05 میلی‌گرم بر کیلوگرم و در گروه مشترک نصف این مقادیر استفاده شد. بعد از یوتانایز کردن حیوانات، بافت مغز آن‌ها خارج و بعد از تهیه مقاطع بافتی با استفاده از تکنیک استریولوژی تعداد نورون‌ها و نوروگلیاها بررسی شد. یافته‌ها: در کورتکس مغز و لایه مولکولی و گرانولی مخچه گروه‌های درمان، تعداد نورون‌ها و نوروگلیاها تفاوت معنا‌داری با گروه کنترل نداشت، اما در نواحی CA2 ،CA1 و CA3 مربوط به گروه تشنج کاهش معنا‌داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. در دنتیت ژایروس تعداد نورون‌ها در همه گروه‌های درمان و تعداد نوروگلیا‌ها در گروه تشنج کاهش معنا‌داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در لایه پورکینژ مخچه تغییر معنی‌داری در نورون‌ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: هیپوکامپ در بروز فعالیت‌های تشنجی بیشتر از سایر قسمت‌های مغز نقش دارد. همچنین نورون‌ها و نوروگلیا در تشنج نقش اساسی دارند، اما تعیین رابطه بین تغییرات تراکم این سلول‌ها و استفاده از کابرگولین نیازمند مطالعات بیشتری است، زیرا تراکم آن‌ها در قسمت‌های مختلف هیپوکامپ به‌دنبال تشنج مزمن کاهش یافت، اما در دنتیت ژایروس این رابطه با مناطق CA متفاوت است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.32598/JGUMS.32.1.1953.3
dc.subjectصرعfa_IR
dc.subjectنورونfa_IR
dc.subjectنوروگلیاfa_IR
dc.subjectبافت‌شناسیfa_IR
dc.subjectپرولاکتینfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleاثر کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت‌شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه در مدل کیندیلینگ تشنجی ناشی از پنتیلن‌تترازول در موش صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentبخش فارماکولوژی و سم‌شناسی، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentبخش فارماکولوژی و سم‌شناسی، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentبخش بافت‌شناسی، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.fa_IR
dc.citation.volume32
dc.citation.issue1
dc.citation.spage18
dc.citation.epage29


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد