تغییرات پاتومورفولوژی ماکروفاژ و بافت‌ چربی نواحی مزنتریک و رتروپریتونئال به تغییر محتوای رژیم غذایی و سه روش ایزوکالریک تعادل منفی انرژی در موش‌های صحرایی چاق تحت رژیم غذایی پر چرب غیراشباع

Abstract

اهداف: مطالعۀ حاضر با هدف بررسی و مقایسۀ چهار روش محدودیت-کالری به‌مدت 10 هفته بر تغییرات هسیتولوژیک بافت چربی و نفوذ ماکروفاژی و همچنین متغیرهای سرمی چربی و شاخص­های گلیسمیک در موش‌های صحرایی نر چاق انجام شد. مواد و روش ها: نمونه‌برداری خونی و بافتی از 72 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار(وزن 5 ± 195 گرم، سن هشت هفته) پس از ناشتایی شبانه در هفته‌های اول، هجدهم و بیست و هشتم صورت گرفت. پس از نمونه‌برداری پایه، 64 سر موش باقیمانده به‌طور تصادفی به گروه‌های کنترل (CO) (16 سر) و رژیم غذایی پرچرب غیراشباع (UHFD) (۴۸ سر) تقسیم شدند. پس از 18 هفته، گروه UHFD به زیرگروه‌های تغییر محتوای رژیم غذایی (SD)، فعالیت­ورزشی (EX)، محدودیت کالری (CR)، ترکیبی (CR+EX) و رژیم پرچرب (UHFD) تقسیم شد. گروه ورزشی به‌مدت 10 هفته (پنج جلسه در هفته)، تمرین هوازی با شدت معادلVo2max 75-70 درصد انجام داد. CR با کاهش 25 درصد از کالری جیرۀ دریافتی اعمال شد و گروه SD تحت تغییر جیرۀ غذایی از رژیم پرچرب غیراشباع به غذای استاندارد قرار گرفت. تغییرات هیستولوژیک بافت چربی نواحی رتروپریتونئال و مزنتریک به همراه میزان نفوذ ماکروفاژی به نواحی مذکور، پس از پاساژ بافتی، رنگ‌آمیزی H & E و عکس‌برداری میکروسکوپی با رزولوشن زیاد، ارزیابی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمام شاخص­های گلیسمیک و لیپیدی (به‌جز HDL) و همچنین مساحت آدیپوسیت‌های نواحی مطالعه‌شده در گروه‌های مداخله در مقایسه با UHFD تفاوت معنا‌داری را نشان دادند ( 0.05>P)؛ نتیجه گیری: به ‌نظر می‌رسد روش‌های مداخلة انرژی صرف‌نظر از نوع مداخلۀ انجام‌شده، احتمالاً به‌واسطۀ کاهش سطح آدیپوسیت و نه به‌دلیل تغییر نفوذ ماکروفاژی می‌توانند بهبود متغیرهای متابولیک به همراه داشته باشند.