ارائه الگوی تصمیم گیری بالینی بر اساس هوش هیجانی با میانجی گری باورهای خودکارآمدی و اعتماد به نفس در کادر پرستاری بیمارستان های شهر رشت

Abstract

مطالعه حاضر با هدف ارائه الگوی تصمیم گیری بالینی بر اساس هوش هیجانی با میانجی گری باورهای خودکارآمدی و اعتماد به نفس در کادر پرستاری بیمارستان های شهر رشت انجام شد. روش این مطالعه از نوع توصیفی - همبستگی با تکیه بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این مطالعه پرستاران بخش مراقبت ویژه بیمارستان های شهر رشت بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای نمونه ای به حجم 364 نفر انتخاب شدند و به پرسشنامه تصمیم گیری بالینی پرستاران لوری و سالانترا (2002)، پرسشنامه هوش هیجانی برادبری و گریوز (2005)، پرسشنامه خودکارآمدی در عملکرد بالینی چراغی و همکاران (2009) و پرسشنامه اعتماد به نفس شروگر و شون (1995) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد هوش هیجانی بر الگوی تصمیم گیری بالینی پرستاران اثر دارد (01/0>p، 657/0=β)؛ باورهای خودکارآمدی بر الگوی تصمیم گیری بالینی پرستاران اثر دارد (01/0>p، 370/0=β) و اعتماد به نفس بر الگوی تصمیم گیری بالینی پرستاران اثر دارد (01/0>p، 241/0=β). همچنین، باورهای خودکارآمدی (01/0>p، 186/0=β) و اعتماد به نفس (01/0>p، 108/0=β) اثر هوش هیجانی بر الگوی تصمیم گیری بالینی پرستاران را میانجی‌گری می کنند. پیشنهاد می شود در تدوین برنامه درسی، باور خودکارآمدی و اعتماد به نفس به عنوان عوامل تسهیل کننده تصمیم گیری و عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری در نظر گرفته شود.