نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشیخی, حسینfa_IR
dc.contributor.authorحسن پور, اسماعیلfa_IR
dc.contributor.authorمحبی, سراج الدینfa_IR
dc.contributor.authorباقری, مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1401-12-12T11:18:25Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-03-03T11:18:26Z
dc.date.available1401-12-12T11:18:25Zfa_IR
dc.date.available2023-03-03T11:18:26Z
dc.date.issued2022-12-01en_US
dc.date.issued1401-09-10fa_IR
dc.identifier.citationشیخی, حسین, حسن پور, اسماعیل, محبی, سراج الدین, باقری, مهدی. (1401). ارائه مدل مسئولیت پذیری اجتماعی در مدیریت کاهش مخاطرات طبیعی با رویکرد ساختاری تفسیری. دانش پیشگیری و مدیریت بحران, 12(3), 269-288.fa_IR
dc.identifier.issn2322-5955
dc.identifier.issn2538-1814
dc.identifier.urihttp://dpmk.ir/article-1-513-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/943039
dc.description.abstractزمینه و هدف: کاهش پیامدهای مخاطرات طبیعی در سطح جامعه مستلزم توسعه مسئولیت‌پذیری اجتماعی جهت پیشگیری از ایجاد خطر بلایای جدید می‌باشد. بنابراین هدف این پژوهش، ابتدا شناسایی شاخص‌های مسئولیت‌پذیری اجتماعی در مدیریت کاهش مخاطرات طبیعی و سپس تعیین اولویت‌های اقدام، با رویکرد ساختاری تفسیری است. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی - پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. داده‌های تحقیق به صورت میدانی و به شیوه آمیخته (کیفی و کمی) جمع‌آوری شد. جامعه آماری در بخش کیفی، شامل کلیه صاحب‌نظران و متخصصان مدیریت بحران بودند که 18 نفر از آن‌ها به صورت غیرتصادفی و هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماری در بخش کمی، شامل مدیران و کارشناسان سازمان مدیریت بحران و ادارات کل بحران استان‌ها (297 نفر) و مدیران و کارشناسان ملی و استانی سازمان‌ها و نهادهای همکار و عضو شورای عالی مدیریت بحران (361 نفر) و در مجموع، برابر با 658 نفر بودند که براساس جدول کرجسی و مورگان و با استفاده از فرمول کوکران و نمونه‌گیری تصادفی ساده، تعداد 248 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه محقق ساخته 39 سئوالی شامل شاخص‌های مسئولیت‌پذیری اجتماعی در مدیریت کاهش مخاطرات طبیعی و فرم خودتعاملی ساختاری بود. روایی محتوایی پرسشنامه توسط 10 نفر از اساتید مدیریت دانشگاه و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ تایید شد (83/0=α). برای سطح‌بندی عوامل از تکنیک مدلسازی ساختاری تفسیری استفاده گردید. یافته­ ها: یافته‌ها نشان داد که 39 شاخص در قالب 17 مؤلفه در مسئولیت‌پذیری اجتماعی در مدیریت کاهش مخاطرات طبیعی وجود دارد و مؤلفه‌ها در هفت سطح قرار گرفتند. فرهنگ سازمانی، ادراک محیطی و ساختار سازمانی در سطح اول و حمایت مدیران ارشد و باور اخلاقی در پایین‌ترین سطح قرار گرفته است. نتیجه­ گیری: نتایج به دست آمده مؤید این است که حمایت‌های سازمانی و اقتصادی و نیز ارتقاء باور اخلاقی موجب هموار شدن دستیابی به دیگر مؤلفه‌ها و توسعه مسئولیت‌پذیری اجتماعی در مدیریت کاهش مخاطرات طبیعی خواهد شد.fa_IR
dc.format.extent545
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofدانش پیشگیری و مدیریت بحرانfa_IR
dc.relation.ispartofDisaster Prevention and Management Knowledgeen_US
dc.subjectمسئولیت‌پذیری اجتماعیfa_IR
dc.subjectسانحهfa_IR
dc.subjectبحرانfa_IR
dc.subjectاضطرارfa_IR
dc.subjectمحیط کلانfa_IR
dc.subjectعوامل فردیfa_IR
dc.subjectعوامل سازمانیfa_IR
dc.subjectمدیریت بحرانfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleارائه مدل مسئولیت پذیری اجتماعی در مدیریت کاهش مخاطرات طبیعی با رویکرد ساختاری تفسیریfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری تخصصی مدیریت بازرگانی- مدیریت بازاریابی، گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قشم، قشم، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه مدیریت ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد قشم، قشم، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قشم، قشم، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بندرعباس، بندرعباس، ایرانfa_IR
dc.citation.volume12
dc.citation.issue3
dc.citation.spage269
dc.citation.epage288


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد