تاثیر آموزش سبک مقابله‌ای مسئله مدار بر میزان پایبندی به درمان و کنترل قند خون در دیابت نوع 2

Abstract

مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش‌های سبک مقابله‌ای مسئله مدار، بر میزان پایبندی به درمان و شاخص‌های کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه‌کننده به درمانگاه دیابت مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) شهرستان خمین، انجام شد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، تعداد 78 بیمار مبتلا به دیابت به روش در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله؛ آموزش‌های سبک مقابله‌ای مسئله مدار را دریافت کردند و به گروه شاهد آموزش‌های معمول داده شد. شاخص‌های کنترل قند خون، قبل و بعد از مداخله اندازه‌گیری شد. از پرسش‌نامه‌های فعالیت‌های بیماران مبتلا به دیابت و راهبردهای مقابله­ای لازاروس و فولکمن برای تعیین میزان تبعیت از درمان و مولفه‌های سبک مقابله هیجان مدار استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 25 کمک گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمره تبعیت از درمان بعد از اجرای مداخلات؛ در گروه آزمایش افزایش و در گروه شاهد کاهش معنی‌داری داشت (0/003=P). میانگین نمره تبعیت از درمان، در مرحله پیش آزمون بین گروه شاهد و آزمایش، اختلاف معنی‌داری نداشت (0/0325=p) اما در مرحله پس آزمون این اختلاف معنی‌دار بود (0/0001). میانگین هموگلوبین گلیکوزیله در مرحله بعد از مداخله، در گروه آزمایش کاهش معنی‌داری را نشان داد (0/001=P) در صورتی که در گروه شاهد نه تنها کاهش نداشت بلکه در مرحله پس آزمون افزایش معنی‌داری داشت (0/0001). نتیجه‌گیری: آموزش سبک مقابله‌ای مسئله مدار بر میزان پایبندی به درمان و بهبود شاخص‌های کنترل قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تاثیر داشته و می‌توان این شیوه را برای آموزش بیماران توصیه کرد.