نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorزهرا نیکوزادfa_IR
dc.contributor.authorتقی طریحیfa_IR
dc.contributor.authorمحمود اعظمیfa_IR
dc.contributor.authorسعید آبرونfa_IR
dc.contributor.authorفریده فیضیfa_IR
dc.date.accessioned1401-12-08T01:45:32Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-02-27T01:45:32Z
dc.date.available1401-12-08T01:45:32Zfa_IR
dc.date.available2023-02-27T01:45:32Z
dc.date.issued2023-01-10en_US
dc.date.issued1401-10-20fa_IR
dc.date.submitted2022-05-13en_US
dc.date.submitted1401-02-23fa_IR
dc.identifier.citationزهرا نیکوزاد, تقی طریحی, محمود اعظمی, سعید آبرون, فریده فیضی. (1401). بررسی اثر القایی پیپرونیلیک اسید بر بقا سلول‌های بنیادی بافت چربی انسانی بر روی پرده آمنیون سلول‌زدایی شده. دانش و تندرستی, 25-33. doi: 10.22100/jkh.v17i4.2959fa_IR
dc.identifier.issn1735-577X
dc.identifier.issn2345-3753
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22100/jkh.v17i4.2959
dc.identifier.urihttps://knh.shmu.ac.ir/index.php/site/article/view/2959
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/939798
dc.description.abstractدر علم مهندسی بافت، استفاده از سلول­های بنیادی دارای اهمیت ویژه بوده و نقش مهمی در ایجاد بافت­های قابل پیوند دارد. سلول­های بنیادی مشتق شده از بافت چربی (ADSCs) از رایج­ترین سلول­های بنیادی مورد استفاده در درمان بسیاری از بیماری­ها و همچنین در بهبود روند ترمیم زخم­ها در مطالعات پیش بالینی و بالینی هستند. پرده آمنیون انسانی به عنوان یکی از ساختارهای زیستی با ویژگی­های خاص در مهندسی بافت مورد توجه می­باشد. پیپرونیلیک اسید (PA) یک مولکول زیستی کوچک می­باشد که از فلفل سیاه قابل استخراج است. پیپرونیلیک اسید می­تواند مسیرهای انتقال پیام مرتبط با زنده­مانی، رشد و تکثیر سلول­ها را فعال کند. در این مطالعه، سلول‌های بنیادی مشتق از چربی انسانی (hADSCs) بر روی پرده آمنیون سلول­زدایی شده (DHAM)، در حضور پیپرونیلیک اسید به‌عنوان مولکول کوچک در محیط کشت، کشت داده شدند، سپس زنده‌مانی و تکثیر سلول‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. بیان ژن‌های Bax و Bcl2 به عنوان ژن‌های مرتبط با آپوپتوز نیز با روش Real-time PCR مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج رنگ‌آمیزی H&E و PI و همچنین سنجش محتوای DNA، فرآیند سلول‌زدایی پرده آمنیون را تایید کرد. زنده مانی و تکثیر hADSCهای کشت شده بر روی DHAM افزایش معنی داری را در حضور 75 میکرومولار PA نشان دادند. کشت سلولی بر روی DHAM و در حضور 75 میکرومولار PA کاهش معنی‌دار بیان ژن Bax و افزایش بیان ژن Bcl2 را نشان داد. نتایج مطالعه حاضر نشان می­دهد که DHAM به‌عنوان داربست زیستی و همچنین حضور مولکول PA می‌تواند قابلیت زنده‌مانی و پتانسیل تکثیر hADSCs را در شرایط آزمایشگاهی بهبود بخشد. PA به عنوان مولکولی با ویژگی های شبیه به فاکتور رشد می تواند در مهندسی بافت های مختلف و کشت سلولی in vitro استفاده شود.fa_IR
dc.format.extent599
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی شاهرودfa_IR
dc.relation.ispartofدانش و تندرستیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22100/jkh.v17i4.2959
dc.titleبررسی اثر القایی پیپرونیلیک اسید بر بقا سلول‌های بنیادی بافت چربی انسانی بر روی پرده آمنیون سلول‌زدایی شدهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.department- گروه علوم تشریح، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.department- گروه علوم تشریح، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.department- گروه مهندسی بافت، دانشکده فناوری‌های نوین، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.department- گروه خون‌شناسی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.department- گروه علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.fa_IR
dc.citation.spage25
dc.citation.epage33


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد