بررسی اثر القایی پیپرونیلیک اسید بر بقا سلول‌های بنیادی بافت چربی انسانی بر روی پرده آمنیون سلول‌زدایی شده

Abstract

در علم مهندسی بافت، استفاده از سلول­های بنیادی دارای اهمیت ویژه بوده و نقش مهمی در ایجاد بافت­های قابل پیوند دارد. سلول­های بنیادی مشتق شده از بافت چربی (ADSCs) از رایج­ترین سلول­های بنیادی مورد استفاده در درمان بسیاری از بیماری­ها و همچنین در بهبود روند ترمیم زخم­ها در مطالعات پیش بالینی و بالینی هستند. پرده آمنیون انسانی به عنوان یکی از ساختارهای زیستی با ویژگی­های خاص در مهندسی بافت مورد توجه می­باشد. پیپرونیلیک اسید (PA) یک مولکول زیستی کوچک می­باشد که از فلفل سیاه قابل استخراج است. پیپرونیلیک اسید می­تواند مسیرهای انتقال پیام مرتبط با زنده­مانی، رشد و تکثیر سلول­ها را فعال کند. در این مطالعه، سلول‌های بنیادی مشتق از چربی انسانی (hADSCs) بر روی پرده آمنیون سلول­زدایی شده (DHAM)، در حضور پیپرونیلیک اسید به‌عنوان مولکول کوچک در محیط کشت، کشت داده شدند، سپس زنده‌مانی و تکثیر سلول‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. بیان ژن‌های Bax و Bcl2 به عنوان ژن‌های مرتبط با آپوپتوز نیز با روش Real-time PCR مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج رنگ‌آمیزی H&E و PI و همچنین سنجش محتوای DNA، فرآیند سلول‌زدایی پرده آمنیون را تایید کرد. زنده مانی و تکثیر hADSCهای کشت شده بر روی DHAM افزایش معنی داری را در حضور 75 میکرومولار PA نشان دادند. کشت سلولی بر روی DHAM و در حضور 75 میکرومولار PA کاهش معنی‌دار بیان ژن Bax و افزایش بیان ژن Bcl2 را نشان داد. نتایج مطالعه حاضر نشان می­دهد که DHAM به‌عنوان داربست زیستی و همچنین حضور مولکول PA می‌تواند قابلیت زنده‌مانی و پتانسیل تکثیر hADSCs را در شرایط آزمایشگاهی بهبود بخشد. PA به عنوان مولکولی با ویژگی های شبیه به فاکتور رشد می تواند در مهندسی بافت های مختلف و کشت سلولی in vitro استفاده شود.