ارزیابی هوش اخلاقی کارآموزان و کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1400

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به این‌که هوش اخلاقی بر عملکرد حرفه‌ای افراد و ارائه خدمات بهداشت و درمان مطلوب‌تر و کاهش هزینه‌های درمانی تأثیر مستقیم دارد، این مطالعه با هدف ارزیابی هوش اخلاقی کارآموزان و کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1400 انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1400 بر روی دانشجویان مقاطع بالینی دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام ‌شده است. نمونه‌گیری به‌صورت طبقه‌ای تصادفی از بین کارآموزان و کارورزان پزشکی انجام گرفت. در مجموع 209 نفر در مطالعه شرکت کردند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویرایش 22 تحلیل شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره هوش اخلاقی دانشجویان برابر با 9/15±71/75 (خوب) بوده است. در بررسی ابعاد هوش اخلاقی، درستکاری با نمره 10/44 ±73/15 بیشترین و بخشش با 10/92±68/06 کمترین نمره را دارد. نمره مسؤولیت‌پذیری 9/86±72/64 و نمره همدلی 12±70/83 بود. بین نمره مسؤولیت‌پذیری کارآموزان و کارورزان با (0/03=P) اختلاف معنی‌دار مشاهده شد. شاخص‌های مسؤولیت‌پذیری، بخشش، درستکاری و هوش اخلاقی برحسب گذراندن و نگذراندن درس اخلاق پزشکی تفاوت معنادار آماری وجود داشت. هوش اخلاقی و تمامی ابعاد آن به‌جز همدلی، در دانشجویان خوابگاهی نسبت به دانشجویانی که در منزل شخصی با خانواده زندگی می‌کنند، مقدار کمتری داشته است. نتیجه‌گیری: با توجه به سطح نمره هوش اخلاقی و پایین‌بودن نمره همدلی دانشجویان پزشکی مقاطع بالینی، نیاز به بازنگری در دستورالعمل‌های اخلاقی جهت توسعه هوش اخلاقی وجود دارد.