مقایسه اثربخشی درمان روانپویشی کوتاه مدت و هیپنوتراپی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن

Abstract

زمینه و هدف: بررسی و مقایسه تاثیر شیوه درمانی هینوتراپی و درمان روان پویشی کوتاه مدت بر کیفیت زندگی بیماران با درد مزمن. روش‌ بررسی: پژوهش حاضر از نوع آینده نگر، پژوهشی و آزمایشی است. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن در شهر تهران در سال 1399 بود. نمونه گیری به روش هدفمند صورت گرفت و 60 نفر (هر گروه 20 نفر (دوگروه آزمایشی و یک گروه کنترل)) از بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن انتخاب و به روش گمارش تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. آموزش روانپوشی کوتاه مدت و هیپنوتراپی به گروه آزمایش به مدت 8 جلسه ارائه شد؛ از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسشنامه چند بعدی درد و ستهاون- ییل، پرسشنامه هیپنوتیزم پذیری واترلو استنفورد (1993)، درمان روانپویشی کوتاه مدتدانلو و هیپنوتراپی واتسون به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. یافته‌ها: تفاوت میانگین مؤلفه های سلامت جسمی، سلامت روانی، سلامت اجتماعی و سلامت محیطی کیفیت زندگی در مراحل پیش آزمون- پس آزمون و پیش آزمون – پیگیری معنادار، اما تفاوت آن میانگین ها در مراحل پس آزمون پیگیری غیر معنادار بود. هر دو شیوه مداخله منجر به افزایش میانگین مؤلفه های چهار گانه کیفیت زندگی در مراحل پس آزمون و پیگیری شده است. همچنین درمان روانپویشی کوتاه مدت در مقایسه با هیپنوتراپی مؤلفه های سلامت جسمی کیفیت زندگی (021/0=p)، سلامت محیطی (032/0=p) و سلامت روانی (007/0=p) را بیشتر افزایش داده است. نتیجه‌گیری: هر دو روش درمان روانپویشی کوتاه مدت و هیپنوتراپی کیفیت زندگی را در بیماران مبتلا به درد مزمن افزایش می دهد، اما درمان روانپویشی کوتاه مدت در مقایسه با هیپنوتراپی روش موثرتری است.