نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاکرمی, ابوالفضلfa_IR
dc.contributor.authorممبینی, تاجماهfa_IR
dc.contributor.authorروغنی, مهردادfa_IR
dc.date.accessioned1401-09-20T19:42:55Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-12-11T19:42:56Z
dc.date.available1401-09-20T19:42:55Zfa_IR
dc.date.available2022-12-11T19:42:56Z
dc.date.issued2022-06-01en_US
dc.date.issued1401-03-11fa_IR
dc.identifier.citationاکرمی, ابوالفضل, ممبینی, تاجماه, روغنی, مهرداد. (1401). تأثیر دی‌آلیل‌سولفید بر اختلال حاد کلیه القا شده با لیپوپلی‌ساکارید در موش کوچک آزمایشگاهی. مجله مطالعات علوم پزشکی, 33(3), 160-170. doi: 10.52547/umj.33.3.160fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.52547/umj.33.3.160
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-5797-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/932423
dc.description.abstractپیش‌زمینه و هدف: دی‌آلیل‌سولفید یکی از ترکیبات ارگانوسولفور گرفته شده از سیر است که اثرات آنتی‌اکسیدانی و محافظتی متعددی دارد. لیپوپلی‌ساکارید جزء غشای بیرونی باکتری‌های گرم منفی است که برای ایجاد مدل حیوانی آسیب حاد کلیه استفاده می‌شود. لیپوپلی‌ساکارید با القای واکنش‌های استرس‌اکسیداتیو موجب آسیب‌ کلیوی می‌گردد. با توجه به نقش استرس‌اکسیداتیو در بروز آسیب‌ حاد ‌کلیه ناشی از سپتی سمی، هدف از این مطالعه تعیین اثر دی‌آلیل‌سولفید بر اختلال حاد کلیه ناشی از لیپوپلی‌ساکارید بود. مواد و روش‌ کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش‌ نر نژاد C57BL/6 به طور تصادفی به 4 گروه کنترل، لیپوپلی‌ساکارید و دو گروه لیپوپلی‌ساکارید تحت درمان با دی‌آلیل‌سولفید (دوز های 50 و 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. در مورد دو گروه تحت درمان با دی‌آلیل‌سولفید، تجویز دی‌آلیل‌سولفید، تک دوز و به صورت خوراکی یک ساعت قبل تزریق لیپوپلی‌ساکارید بود. آسیب حاد کلیه با تزریق تک دوز داخل صفاقی‌ لیپوپلی‌ساکارید 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم ایجاد شد. 24 ساعت پس از تزریق لیپوپلی‌ساکارید، نمونه‌های خون از قلب برای آنالیز نیتروژن اوره خون و کراتینین جمع آوری شدند. همچنین هموژنه‌ بافت کلیه برای اندازه گیری شاخص‌های استرس‌اکسیداتیو شامل مالون‌دی‌آلدئید (MDA)، نیتریت و کاتالاز تهیه شد. یافته‌ها: در مقایسه با گروه لیپوپلی‌ساکارید، تزریق دی‌آلیل‌سولفید در دوز 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم باعث کاهش معنی‌دار MDA شد ولی کاهش نیتریت و افزایش کاتالاز معنی‌دار نبودند. همچنین در راستای بهبود عملکرد کلیه، میزان اوره و کراتینین را در مقایسه با گروه لیپوپلی‌ساکارید به طور معناداری کاهش داد. نتیجه‌گیری: دی‌آلیل‌سولفید می‌تواند اختلال حاد کلیه ناشی از لیپوپلی‌ساکارید را بهبود بخشد که اثرات سودمند آن بواسطه‌ کاهش استرس‌اکسیداتیو و احتمالاً افزایش سیستم دفاعی آنتی‌اکسیدانی است.fa_IR
dc.format.extent542
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.52547/umj.33.3.160
dc.subjectدی‌آلیل‌سولفیدfa_IR
dc.subjectلیپوپلی‌ساکاریدfa_IR
dc.subjectاختلال ‌حادکلیهfa_IR
dc.subjectاسترس‌اکسیداتیوfa_IR
dc.subjectنفرولوژیfa_IR
dc.titleتأثیر دی‌آلیل‌سولفید بر اختلال حاد کلیه القا شده با لیپوپلی‌ساکارید در موش کوچک آزمایشگاهیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeکارآزمایی بالینیfa_IR
dc.contributor.departmentپزشک، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد، مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران (نویسنده مسئول)fa_IR
dc.citation.volume33
dc.citation.issue3
dc.citation.spage160
dc.citation.epage170


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد