نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorباقری طهرانی, مرتضیfa_IR
dc.contributor.authorعامری سیاهویی, حمیدرضاfa_IR
dc.contributor.authorپیری, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorمتکی, زهیرfa_IR
dc.date.accessioned1401-07-03T16:50:50Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-09-25T16:50:51Z
dc.date.available1401-07-03T16:50:50Zfa_IR
dc.date.available2022-09-25T16:50:51Z
dc.date.issued2022-09-01en_US
dc.date.issued1401-06-10fa_IR
dc.identifier.citationباقری طهرانی, مرتضی, عامری سیاهویی, حمیدرضا, پیری, سعید, متکی, زهیر. (1401). مکانیسم انتخاب مدل تصمیم‌گیری مناسب برای مسکن موقت پس از سانحه. دانش پیشگیری و مدیریت بحران, 12(2), 125-144.fa_IR
dc.identifier.issn2322-5955
dc.identifier.issn2538-1814
dc.identifier.urihttp://dpmk.ir/article-1-493-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/931705
dc.description.abstractزمینه و هدف: سوانح، طبیعی یا غیرطبیعی، پدیده‌هایی هستند که به‌طور ناگهانی و بدون پیش‌آگاهی رخ می‌دهند و لذا در اکثر موارد، امکان مواجهۀ اصولی و سریع با آن‌ها، امری دشوار است. دلیل اصلی این قضیه آن است که مدت ‌زمان رخداد این پدیده‌ها، نسبتاً کم می‌باشد و از نظر روانی، به خاطر ترس و دلهرۀ موجود، نشان دادن یک عکس‌العمل سریع و مناسب، می‌تواند دشوار باشد. بنابراین لازم است که پیش از وقوع هر حادثه‌ای، آن را مورد مطالعه قرار داد. اهداف اصلی این تحقیق شامل: الف- تعیین الزامات اصلی روند تصمیم‌گیری برای مسکن موقت میان‌مرتبه و ب- تعیین مناسب‌ترین روش برای ارزیابی مسکن موقت میان مرتبه، می‌باشد. روش: روش انجام این پژوهش، از نوع ترکیبی (کیفی و کمی) است و برای انجام آن، در ابتدا از ‌روش کتابخانه‌ای و سپس از تکنیک‌های SWOT و AHP بهره‌گیری شد. مشارکت‌کنندگان این تحقیق، 21 نفر از اساتید دانشگاه و متخصصان حوزۀ بازسازی در بنیاد مسکن و سازمان مدیریت بحران -که تسلط و تبحر لازم در زمینۀ تکنیک‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره نیز داشتند-، بودند. یافته‌ها: ارزیابی و تجزیه‌ و تحلیل موارد مطالعاتی این تحقیق، با ویژگی‏های متنوعی ازنظر توان مالی، سطوح اجتماعی و خطرات طبیعی نشان داد؛ به دلیل اینکه تقریباً همه فرایندهای تصمیم‌گیری که تاکنون مورد بهره‌گیری قرار گرفتند، مسائل و مشکلات عدیده‌ای برای دستیابی به راه‌حل‌های مناسب داشتند، لذا جهت دستیابی به مسکن موقت مناسب، لازم است هرگونه تصمیم‌گیری مشکل‌ساز قدیمی با مدل تصمیم‌گیری موفق‏تر جایگزین گردد. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که اولاً: سه عامل ویژگی‏ها، الزامات و محدودیت‌های منطقۀ آسیب‌دیده، عوامل اصلی فرایند تصمیم‌گیری برای مسکن موقت پس از سانحه هستند. ثانیاً: از نظر متخصصین، روش MIVES، برای مواجهه با مسکن موقت پس از سانحه، روش مناسب‌تری است.fa_IR
dc.format.extent790
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofدانش پیشگیری و مدیریت بحرانfa_IR
dc.relation.ispartofDisaster Prevention and Management Knowledgeen_US
dc.subjectمسکن موقتfa_IR
dc.subjectسانحهfa_IR
dc.subjectتکنیک تصمیم‌گیری چندمعیارهfa_IR
dc.subjectروش سلسله‌مراتبیfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleمکانیسم انتخاب مدل تصمیم‌گیری مناسب برای مسکن موقت پس از سانحهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه پیام‌نور بندرعباس و گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران و گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume12
dc.citation.issue2
dc.citation.spage125
dc.citation.epage144


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد