نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorهمتیان خیاط, داوودfa_IR
dc.contributor.authorنجات, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorثمری, علی اکبرfa_IR
dc.contributor.authorارمز, احسانfa_IR
dc.date.accessioned1401-06-20T07:22:22Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-09-11T07:22:22Z
dc.date.available1401-06-20T07:22:22Zfa_IR
dc.date.available2022-09-11T07:22:22Z
dc.date.issued2022-07-01en_US
dc.date.issued1401-04-10fa_IR
dc.identifier.citationهمتیان خیاط, داوود, نجات, حمید, ثمری, علی اکبر, ارمز, احسان. (1401). مقایسه اثربخشی درمان‌های رفتار درمانی دیالکتیکی و شفقت درمانی بر اضطراب، تحمل آشفتگی و تنظیم هیجانی در بازماندگان بیماری کووید- 19. مجله علوم پزشکی رازی, 29(4), 160-168.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-7526-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/929534
dc.description.abstractزمینه و هدف: با توجه به لزوم بهبود سلامت روان بازماندگان ویروس کرونا و عدم انجام مطالعات کافی در این حوزه، هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی درمان­های رفتار درمانی دیالکتیکی و شفقت درمانی بر تحمل آشفتگی، نگرانی و تنظیم هیجانی در بازماندگان بیماری کووید- 19 بود.  روش­ کار: برای انجام تحقیق نیمه­تجربی حاضر که  با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه­های کنترل و آزمون انجام شد از بین بازماندگان جانباختگان بیماری کرونا در شهر مشهد که در بهار و تابستان 1399 در شبکه­های اجتماعی عضو بودند، 60 نفر با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. سپس پرسشنامه­های اضطراب کرونا (علیپور و همکاران، 1399)، 3 تنظیم هیجانی (گراتز و رومر، 2004) و تحمل آشفتگی (سیمونز و گاهر، 2005) در پیش آزمون از طریق شبکه­های اجتماعی (کانال تلگرام، واتساپ و اینستاگرام) در اختیار آزمودنی­ها قرار داده شد سپس گروه­های مداخله 10 جلسه 90 دقیقه­ای به تفکیک با روش­های درمان دیالکتیکی و شفقت درمانی آموزش دیدند و مجددا پرسشنامه­ها را تکمیل کردند. نهایتا داده­ها با روش­های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد دو روش درمان دیالکتیکی و شفقت درمانی باعث کاهش معنادار اضطراب کرونا، افزایش تحمل آشفتگی و افزایش تنظیم هیجانی شدند. همچنین روش درمانی دیالکتیک از اثربخشی بیشتری برخوردار بود. نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج استفاده از دو نوع روش و مخصوصا روش دیالکتیک جهت بهبود وضعیت روان­شناختی بازماندگان بیماری کرونا توصیه می­شود.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectاضطرابfa_IR
dc.subjectتحمل آشفتگیfa_IR
dc.subjectتنظیم هیجانیfa_IR
dc.subjectرفتار درمانی دیالکتیکیfa_IR
dc.subjectشفقت درمانیfa_IR
dc.subjectروانشناسی بالینیfa_IR
dc.titleمقایسه اثربخشی درمان‌های رفتار درمانی دیالکتیکی و شفقت درمانی بر اضطراب، تحمل آشفتگی و تنظیم هیجانی در بازماندگان بیماری کووید- 19fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم تربیتی و مشاوره، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم تربیتی و مشاوره، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه روانشناسی سلامت، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آمار و ریاضی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایرانfa_IR
dc.citation.volume29
dc.citation.issue4
dc.citation.spage160
dc.citation.epage168


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد