مقایسه اثربخشی درمان‌های رفتار درمانی دیالکتیکی و شفقت درمانی بر اضطراب، تحمل آشفتگی و تنظیم هیجانی در بازماندگان بیماری کووید- 19

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به لزوم بهبود سلامت روان بازماندگان ویروس کرونا و عدم انجام مطالعات کافی در این حوزه، هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی درمان­های رفتار درمانی دیالکتیکی و شفقت درمانی بر تحمل آشفتگی، نگرانی و تنظیم هیجانی در بازماندگان بیماری کووید- 19 بود. روش­ کار: برای انجام تحقیق نیمه­تجربی حاضر که با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه­های کنترل و آزمون انجام شد از بین بازماندگان جانباختگان بیماری کرونا در شهر مشهد که در بهار و تابستان 1399 در شبکه­های اجتماعی عضو بودند، 60 نفر با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. سپس پرسشنامه­های اضطراب کرونا (علیپور و همکاران، 1399)، 3 تنظیم هیجانی (گراتز و رومر، 2004) و تحمل آشفتگی (سیمونز و گاهر، 2005) در پیش آزمون از طریق شبکه­های اجتماعی (کانال تلگرام، واتساپ و اینستاگرام) در اختیار آزمودنی­ها قرار داده شد سپس گروه­های مداخله 10 جلسه 90 دقیقه­ای به تفکیک با روش­های درمان دیالکتیکی و شفقت درمانی آموزش دیدند و مجددا پرسشنامه­ها را تکمیل کردند. نهایتا داده­ها با روش­های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد دو روش درمان دیالکتیکی و شفقت درمانی باعث کاهش معنادار اضطراب کرونا، افزایش تحمل آشفتگی و افزایش تنظیم هیجانی شدند. همچنین روش درمانی دیالکتیک از اثربخشی بیشتری برخوردار بود. نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج استفاده از دو نوع روش و مخصوصا روش دیالکتیک جهت بهبود وضعیت روان­شناختی بازماندگان بیماری کرونا توصیه می­شود.