اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر همدلی کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش‌فعالی

Abstract

زمینه و هدف: اختلال کم­توجهی/ بیش­فعالی (ADHD) یکی از اختلالات عصبی رشدی است که با اختلال قابل­توجهی در حوزه­های رشدی، شناختی، هیجانی و تحصیلی همراه است. هدف از انجام تحقیق حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی­سازی بر همدلی کودکان مبتلا به اختلال کم­توجهی/ بیش­فعالی بود. روش کار­: برای انجام تحقیق کاربردی و نیمه آزمایشی حاضر از بین کودکان مبتلا به اختلال کم­توجهی/ بیش­فعالی (6 تا 12 سال) شهر شیراز به صورت هدفمند 30 پسر و 30 دختر به عنوان نمونه انتخاب شده و پس از انجام پیش‌آزمون‌ها اعم از مصاحبه نیمه­ساختاریافته K-SADS-PL، تکمیل پرسشنامه همدلی­بهر-تحلیل­بهر (EQ-SQ) و فرم رضایت آگاهانه، به صورت تصادفی به 3 گروه درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی، درمان دارویی با متیل‌فنیدیت، درمان ترکیبی تقسیم شدند. سپس آزمودنی­های هر گروه 36 جلسه مداخله مربوط به خود را دریافت کرده و پس از خاتمه درمان و مجددا سه ماه پس از درمان به منظور پیگیری پرسشنامه‌ها تکمیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر ذهنی­سازی بر همدلی کودکان مبتلا به ADHD اثربخشی معناداری (001/0>P، 31/13=F) داشت و درمان ترکیبی و MBT-C در مقایسه با دارو درمانی اثربخشی پایدارتری بر همدلی این کودکان داشت. نتیجه‌گیری: نتایج تایید کننده تاثیر درمان مبتنی بر ذهنی­سازی و درمان ترکیبی بر سطح همدلی کودکان مبتلا به ADHD می­باشد. اما درمان ترکیبی با تمرکز بر تعامل دنیای درونی و بیرونی و تنظیم عواطف و روابط بین‌فردی می‌تواند مداخله‌ای اثربخش­تری برای بهبود ظرفیت همدلی در کودکان مبتلا به ADHD باشد.