ارائه راهکارهای درمانی مبتنی بر سازوکارهای روانی- فردی مؤثر بر توانمندی روان‌شناختی و خلاقیت فردی

Abstract

زمینه و هدف: توانمندی روان‌شناختی و خلاقیت فردی از جمله عوامل مهم در بهبود عملکرد شغلی محسوب می شود و راهکارهای بهبود و ارتقاء آن بسیار حائز اهمیت و شایان توجه است و لذا هدف از پژوهش حاضر ارائه راهکارهای درمانی مبتنی بر سازوکارهای روانی- فردی مؤثر بر توانمندی روان‌شناختی و خلاقیت فردی بود. روش­ کار: این تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر رویکرد آمیخته(کیفی- کمی) می­باشد. در بخش کیفی از روش پدیدارشناسی و در بخش کمی، توصیفی از نوع همبستگی (معادلات ساختاری) است. جامعه­ی آماری در بخش کیفی شامل نخبگان حوزه روان­شناسی سازمانی و مدیران منتخب ادارات ورزش و جوانان می­باشد(نمونه گیری هدفمند) که مصاحبه تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت (10 نفر). جامعه آماری در بخش کمی شامل کلیۀ کارکنان وزارت ورزش و جوانان البته به‌ جز کارکنان خدماتی در سال 1399است. جامعه آماری برابر با 890 نفر و تعداد نمونه برابر 500 نفر که از این تعداد 485 پرسشنامه به‌صورت صحیح عودت داده شد. در این پژوهش از پرسشنامه راهکارهای درمانی مبتنی بر سازوکارهای روانی- فردی، محقق ساخته و برگرفته از مبانی نظری و مصاحبه با خبرگان، پرسشنامه توانمندسازی روان‌شناختی اسپریتزر (1995) و پرسشنامه خلاقیت رندسیپ (1979) استفاده شد. یافته‌ها: مقدارتی هر دو رابطه موجود در مدل پژوهش بیشتر از 58/2 می­باشند بنابراین در سطح 99/0، راهکارهای درمانی مبتنی بر سازوکارهای روانی- فردی بر خلاقیت فردی و توانمندسازی روان‌شناختی تأثیرگذار است. نتیجه‌گیری: پیشنهاد می­گردد از راهکارهای درمانی مبتنی بر سازوکارهای روانی- فردی به‌منظور توانمندسازی و خلاقیت فردی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استفاده نمایند.